Na een pittig dagje heuvels fietsen, met net voor de finish nog ‘de drie gebroeders’, ieder met percentages boven de tien, is het tijd om de camping op te zoeken. Buckhorn Campground is een typisch Amerikaanse camping. Deze ligt aan de voet van een stuwdam, welke niet echt opvalt omdat de volledige dam is begroeid met gras. De camping is ruim opgezet en ligt aan de rivier met de schitterende naam Middle Fork Kentucky River. Elke campingplaats is voorzien van water en elektriciteit. En volgens goed gebruik is er een picknicktafel, BBQ en stookplaats voor een kampvuur. Zelfs een haak waaraan het eten kan worden opgehangen ontbreekt niet. Zo kunnen de eekhoorns er niet bij. Ruim genoeg voor ons tentje. Ook het sanitair is prima.
De buren zijn iets groter gewend. Hun caravan is ongeveer 12 meter lang + drie uitschuifpanelen.
Centraal ligt een speelveld met de onvermijdelijke horseshoe pits. Twee ijzeren staven op twaalf meter van elkaar. Probeer daar maar eens een hoefijzer om heen te gooien vanaf die afstand.
Wat altijd een crime is op de meeste overheidscampings is de administratie. Ook deze camping wordt gerund door een bejaarde die alleen een typecursus heeft gehad. Haar inlogcode c@mp3r_4Fun1 staat pontificaal voor haar neus. Ze is nog bezig om het computersysteem te leren kennen en de verbinding is slecht. Mijn adres past niet in het Amerikaanse systeem en ook mijn nummerbord kan niet worden geregistreerd. ‘Komt u later maar even terug’. Achter haar rug ligt haar achterkleindochter dwars over de stoel tv te kijken op haar notebook.
‘Heeft u voor mij alvast de wifi-inlogcode?’ vraag ik. Die schrijft ze voor mij op. Ik probeer verbinding te maken, maar kom er niet door. ‘Bij mijn kleindochter werkt het wel’ zegt ze vriendelijk. Verder weet ze niet hoe het werkt.
Twee uur later krijg ik de nota. Ze excuseert zich dat mijn naam en overige gegevens er niet op staan. ‘Het registratienummer van de nota staat er wel op’ zegt ze. Schijnbaar is dat heel belangrijk. Ik betaal en vind het verder prima. De rest van de avond werkt de wifi niet. Dat waren we al gewend. Het is lastiger voor de achterban dan voor ons.