Eigenlijk moeten we bijna tegelijk op twee plaatsen zijn. ‘s Ochtends om zeven uur begint de wedstrijd Italië – Nederland. Maar we willen ook voor een uur in de middag in Missoula zijn. En dat ligt tachtig kilometer naar het noorden.
We laten de wedstrijd voor wat het is en nemen na een heerlijk Amerikaans ontbijt afscheid van Brent en Dawna. Wat een enorm hartelijk ontvangst hebben deze mensen ons gegeven, terwijl ze tot vorige week nog nooit van ons hebben gehoord.
Van Hamilton tot Missoula hebben we de luxe van een fietspad. Af en toe is het onduidelijk waar het fietspad is. Twee keer komen we een bord met afstanden tegen. Meestal staat er een bord dat het pad niet toegankelijk is voor gemotoriseerd verkeer. Toch komen we nog een auto op het fietspad tegen. Het is een sheriff die zich direct verontschuldigd. Hij geeft aan een goede reden te hebben om daar te rijden. Hij is op zoek naar een overvaller. We accepteren de verontschuldiging. Een bord met de aanduiding fietspad hebben we niet gezien.
Laten we zeggen dat de Amerikanen hun best doen om het voor fietsers aangenamer en veiliger te maken. We zien wel dat er op dit soort fietspaden opeens veel meer fietsers zijn dan op de rest van de wegen.
Een maal per jaar worden tussen beide steden een weekend lang rommelmarkten georganiseerd. Het wordt de 50 mile yardsale genoemd en trekt veel publiek.
We moeten voor een uur in Missoula zijn. Daar staat het hoofdkantoor van Adventure Cycling Association, de organisator van de Trans America Bicycle Trail. Na een uur is het kantoor gesloten en dan moeten we wachten tot maandag. We zijn ruim op tijd en krijgen een hartelijke ontvangst en rondleiding in het kantoor. We krijgen ijs en komen op de foto. De foto wordt toegevoegd aan de ‘wall of fame’, zodat voor altijd is vastgelegd dat we deel uitmaken van de transam-familie. Ook komen we Jose en Linda weer tegen, die vlak voor ons zijn gearriveerd.
Omdat het vroeg is rijden we nog een stuk door, eerst over hetzelfde parcours terug naar Lolo en dan afslaan naar highway nummer 12. We zijn lekker op tijd en zoeken een kampeerplaats. De eerste camping Bitterroot Gateway RV Park doet niet aan tenten. Drie kilometer verderop weigert de beheerster van Square and Round Dance Center RV Park ons een plekje met de argumentatie dat de camping vol is. De camping is 10 hectare groot en er staan inderdaad veel RV’s. Als we langs haar kijken zien we een hectare bos wat helemaal leeg is. Volgens ons kan daar prima een klein tentje staan. Volgens haar niet. Einde verhaal. Dan nog maar twintig kilometer doorfietsen.
Er is een kleine staatscamping Lolo Creek Campground met 18 plekken. Helaas ook vol. Het blijkt de week van Independence day te zijn en dan is het erg druk. Daarnaast is er dit weekend ook een halve marathon in Missoula met duizenden deelnemers. We informeren bij de beheerster of er heel misschien toch nog een plekje is. Ruimhartig nodigt zij ons uit om bij haar, als gast, op de campingplek te staan. Als we maar vroeg genoeg weg zijn, want dan ziet de opzichter ons niet. Zo kan dus het ook.