Fietsen voorbij de horizon
Welkom op ‘Trap voor trap’. Op deze site laten wij, Johan en Ariane, weten hoe het ons vergaat op onze fietsreis door de Verenigde Staten van Amerika. We doen van april tot juli 2019 onregelmatig verslag als we via de Trans America Bicycle Trail (ook wel Transam genaamd) van de oost- naar de westkust trekken.
Het voordeel van een jetlag is vroeg in de morgen beginnen met fietsen. Om tien over half zeven vertrekken we naar het centrum van Yorktown, Virginia voor het officiële begin van onze tocht. Eerst een fotosessie bij Yorktown Victory Monument, het startpunt van de Transam. Voor ons een historisch moment. Voor anderen niet, zo vroeg in de ochtend. Het wordt behelpen met de zelfontspanner op het fototoestel.
Bij het strand dopen we onze achterwielen in de Atlantische Oceaan (of eigenlijk de York River die uitkomt in de oceaan). Een goede traditie onder Transammers. Gelukkig loopt hier één dame met een hondje, die wil wel van veraf een foto maken van ons. Vanwege het hondje mag ze niet op het strand komen. Regels zijn nu eenmaal regels in Amerika.
Via de de Colonial Parkway rijden we langs de York River naar Williamsburg. Een historisch koloniaal stadje, volledig ingericht om hordes toeristen te ontvangen. We steken de landtong over en vervolgen onze route nog steeds via de Colonial Parkway langs de James River naar Jamestown. Samen vormen deze drie plaatsen de Historic Triangle, waar de eerste kolonisten zich settelden.
De route gaat over in de Virginia Capital Trail. Een fietspad van 83 km welke loopt van de huidige hoofdstad Richmond naar Jamestown, de eerste hoofdstad van Virginia. Een fietser vertelde dat het hele project vlug is afgerond voor het WK wielrennen in 2015. Het is een beetje vreemd als er geen enkel fietspad is in de plaats waar het WK wielrennen wordt gehouden. Het fietspad is een succes want vandaag zijn we tientallen fietsers tegen gekomen. En niemand heeft een e-bike.
Onze slaapplaats is in Willis United Methodist Church. De leden stellen de kerk open voor fietsers. We krijgen een hartelijk welkom. Een geweldig initiatief, dat vaker schijnt voor te komen in dit land. Slapen kan op de grond in een van de vergaderzaaltjes van de kerk. Er is een douche en een keuken. Meer hebben we niet nodig. Het kerkkoor heeft vanavond repetitie. Dat geeft een extra dimensie aan ons avondeten.
Eigenlijk moeten we bijna tegelijk op twee plaatsen zijn. ‘s Ochtends om zeven uur begint de wedstrijd Italië – Nederland. Maar we willen ook voor een uur in de middag in Missoula zijn. En dat ligt tachtig kilometer naar het noorden.
We laten de wedstrijd voor wat het is en nemen na een heerlijk Amerikaans ontbijt afscheid van Brent en Dawna. Wat een enorm hartelijk ontvangst hebben deze mensen ons gegeven, terwijl ze tot vorige week nog nooit van ons hebben gehoord.
Van Hamilton tot Missoula hebben we de luxe van een fietspad. Af en toe is het onduidelijk waar het fietspad is. Twee keer komen we een bord met afstanden tegen. Meestal staat er een bord dat het pad niet toegankelijk is voor gemotoriseerd verkeer. Toch komen we nog een auto op het fietspad tegen. Het is een sheriff die zich direct verontschuldigd. Hij geeft aan een goede reden te hebben om daar te rijden. Hij is op zoek naar een overvaller. We accepteren de verontschuldiging. Een bord met de aanduiding fietspad hebben we niet gezien.
Laten we zeggen dat de Amerikanen hun best doen om het voor fietsers aangenamer en veiliger te maken. We zien wel dat er op dit soort fietspaden opeens veel meer fietsers zijn dan op de rest van de wegen.
Een maal per jaar worden tussen beide steden een weekend lang rommelmarkten georganiseerd. Het wordt de 50 mile yardsale genoemd en trekt veel publiek.
We moeten voor een uur in Missoula zijn. Daar staat het hoofdkantoor van Adventure Cycling Association, de organisator van de Trans America Bicycle Trail. Na een uur is het kantoor gesloten en dan moeten we wachten tot maandag. We zijn ruim op tijd en krijgen een hartelijke ontvangst en rondleiding in het kantoor. We krijgen ijs en komen op de foto. De foto wordt toegevoegd aan de ‘wall of fame’, zodat voor altijd is vastgelegd dat we deel uitmaken van de transam-familie. Ook komen we Jose en Linda weer tegen, die vlak voor ons zijn gearriveerd.
Omdat het vroeg is rijden we nog een stuk door, eerst over hetzelfde parcours terug naar Lolo en dan afslaan naar highway nummer 12. We zijn lekker op tijd en zoeken een kampeerplaats. De eerste camping Bitterroot Gateway RV Park doet niet aan tenten. Drie kilometer verderop weigert de beheerster van Square and Round Dance Center RV Park ons een plekje met de argumentatie dat de camping vol is. De camping is 10 hectare groot en er staan inderdaad veel RV’s. Als we langs haar kijken zien we een hectare bos wat helemaal leeg is. Volgens ons kan daar prima een klein tentje staan. Volgens haar niet. Einde verhaal. Dan nog maar twintig kilometer doorfietsen.
Er is een kleine staatscamping Lolo Creek Campground met 18 plekken. Helaas ook vol. Het blijkt de week van Independence day te zijn en dan is het erg druk. Daarnaast is er dit weekend ook een halve marathon in Missoula met duizenden deelnemers. We informeren bij de beheerster of er heel misschien toch nog een plekje is. Ruimhartig nodigt zij ons uit om bij haar, als gast, op de campingplek te staan. Als we maar vroeg genoeg weg zijn, want dan ziet de opzichter ons niet. Zo kan dus het ook.
We zijn er bijna! Nog een kort ritje en dan hebben we onze tocht van de Atlantische Oceaan naar de Pacific er op zitten. Het duurt vandaag toch weer langer dan we denken. Wekenlang hebben we de regenpakken niet aangehad en net als we willen vertrekken begint het te miezeren. Hard genoeg om goed nat te worden. Volgens het weerbericht is er geen regen voorspelt. Dat zegt hier niks. Er zijn hier televisiezenders die 24 uur per dag met het weer bezig zijn en we krijgen regelmatig waarschuwingsberichten op de telefoon. Meestal klopt de voorspelling niet. We wachten tot het droog wordt en gaan pas om 10 uur op pad. Na een kwartier begint het opnieuw te regenen. We zijn onderweg en dan gaan we niet meer terug. We willen nu de kust wel eens zien.
De route is eenvoudig. We volgen highway 126 met daarnaast de Siuslaw River. We dalen licht; we gaan tenslotte naar zeeniveau. Onderweg krijgen we de spray van langsrijdende auto’s over ons heen. Kleddernat en smerig van zand en bagger rijden we Florence binnen. We bouwen de spanning voor het halen van de eindstreep op en gaan eerst lunchen. Van de laatste dag willen we extra genieten.
We gaan op zoek naar een geschikte locatie voor de klassieke foto, met onze fietsen in de oceaan. Er is een probleem. Florence ligt achter de duinen. In de duinen wonen de beter gesitueerden en daar komen we niet bij de zee. Net ten noorden van Florence ligt Harbour Vista County Park. Daar dan maar proberen bij het strand te komen. De parkeerplaats ligt aan de rand van een wand met keien. Geen optie om de fietsen in het water te dopen. Er loopt wel een zandpad naar het strand, maar dan moeten we de fietsen, met bepakking, 500 meter door het mulle zand duwen. Zo gek zijn we ook weer niet.
Dan maar terug naar de monding van de Siuslaw River. We eindigen zoals we zijn begonnen. De doop in de oceaan wordt een doop in de rivier, vlak bij de oceaan. Het water is in ieder geval zout genoeg. En dat is slecht voor de fiets.
De Trans America Bicycle Trail ligt achter ons. ‘Coast to Coast’ of ‘All Across’ zoals de Amerikanen zeggen. Het is bijna niet te bevatten wat we hebben gedaan. Zoveel indrukken, leuke mensen en prachtige natuur in drie maanden.
Gelukkig hebben we het vast gelegd op de foto en er stukjes over geschreven. Dan kunnen we nog eens nagenieten. Iedereen bedankt voor de leuke en lieve reacties. Dat helpt bij het schrijven en onderhouden van de website.
De Transam zit er op. We hebben het trap voor trap gedaan. We kunnen niet verder voorbij de horizon. De verhalen zijn op. Om af te kicken fietsen we nog een stukje verder langs de Pacific Coast Route, maar zonder verhaaltjes voor bij het ontbijt. Nu hebben we echt vakantie.
© 2024 Trap voor trap
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑