Tot nu toe hebben de Canyon alleen van bovenaf gezien. Om af te dalen naar de rivier de Colorado moet je 1500 meter dalen. En beneden is het minstens tien graden warmer dan boven. Eigenlijk moet je er twee dagen voor uit trekken om de volledige tocht te doen. Een dag afdalen en de volgende dag weer omhoog. Dat redden we niet maar twee uurtjes over het pad in de vroege ochtend lukt wel. We nemen de Bright Angel Trail.
Allereerst is het oppassen om niet uit te glijden. De rand is niet ver weg en er staan geen hekjes. Af en toe liggen er wat drollen van de muilezels die over het pad zijn gekomen. Het afdalen gaat wonderwel vrij gemakkelijk. Het idee komt in mij op verder te gaan dan we oorspronkelijk hebben afgesproken. Ik heb het maar bij het idee gelaten. Bij de tweede tunnel keren we om. Twee jongens zitten daar uit te puffen op de weg omhoog. Ze hebben een flinke bepakking bij zich. Zij zijn zes dagen onderweg voor een tochtje South Rim – North Rim en weer terug.
Het is een flink stijle tocht, maar prachtig. Het perspectief van dit wonder der natuur is van onderaf toch heel anders dan wanneer je boven op de rand staat. Terug is de inspanning geen kattepis. Nu merk ik weer dat we op hoogte zijn en dan met 20 % omhoog valt het flink tegen. Ik moet er niet aan denken om dit vanuit het dal te moeten doen.
Na deze inspanning en de terugkerende hitte is het weer tijd voor de airco en de auto. Omdat ik niet over dezelfde route terug wil als we het park binnen zijn gekomen verlaten we deze via de East gate.
Vanaf daar keert de woestijn weer terug in ons beeld, alleen met een Canyon er door heen. Langs de weg bieden native Americans hun koopwaar aan.
Bij Cameron slaan we rechtsaf richting Flagstaff. Eerst doen we hwy 89 en na Flagstaff nemen we de toeristische route 89a. Echt een prachtige route met veel haarspeldbochten. Al die tijd bevinden we ons in Coconino National Forest. We komen tot drie keer toe over passen boven de 2000 meter. In de alleraardigste plaatsjes Sedona en Jerome wemelt van de toeristen, zodat we uiteindelijk in Prescott uit komen.
Nu zitten we weer op onze Grand Canyon Connector route. Prescott doet bijna on-Amerikaans aan met een gezellig centrum, veel mensen op straat die genieten van het uitgaansleven. Daar kunnen we nog wel even door heen hiken vanavond.
Kunnen we ook onze 18 inch pizza verteren.
Geef een reactie