Atlantic

Aan alles komt een einde. Zo ook aan onze Southern Tier fietstocht. We doen nog een korte etappe van Palatka naar Saint Augustine. We mogen vanuit ons hotel direct de Memorial Bridge over de St Johns River op. Dat is even pittig voor de beentjes die nog niet warm zijn. Overigens is het vandaag de koudste dag tot nu toe. Het wordt niet warmer dan 19 graden, nog wel met een stralend zonnetje. 

Net over de brug komen we op een prima fietspad. Het is weer aangelegd op een voormalige spoorbaan en heeft de originele naam Palatka to Saint Augustine State Trail.

Het is net zo vlak als bij ons thuis. Alleen staat tussen de verbouwde kool een palmboom op het land.

Bij Vermont Heights houdt het fietspad weer abrupt op. Dit keer hebben we het op tijd in de gaten en draaien we hwy 207 op richting Saint Augustine. Het is druk op de weg en al snel kiezen we er voor om over de stoep te rijden. Het verkeer rijdt wel erg dicht langs ons heen op de voor fietsers bedachte bike lane. 

Via King Street komen we bij de stadsgrens en rijden we over de San Sebastian River het historische centrum in. Wat een leuk plaatsje is dit. De bouw is anders door de Spaans invloeden. Aan King Street staat het postkantoor. Daar kan ik wat spullen ophalen die ik vorige week heb besteld. Mooie service van US Postal Service. Als het pakket met de vermelding General Delivery en je naam naar een plaats wordt gestuurd, kan je het op het postkantoor ophalen. Helaas is maar een pakketje aangekomen. Ik kan nu weer het stuurtasje aan Ariane haar fiets monteren.

Driehonderd meter verder is bij de Lions Bridge het eindpunt van de Southern Tier. In de haven ligt een replica van een Spaans Galjoen. Uiteraard maken we wat statie foto’s voor het plakboek. Bij het galjoen, de leeuwen en aan het strand bij de vuurtoren. De fotografen zijn stuk voor stuk enthousiast als we het verhaal van onze reis vertellen.

We hebben de tocht van coast to coast er op zitten. Niet zoals we van te voren gedacht hadden volledig op de fiets. Gezien de hitte aan het begin van de reis zijn we het er nog steeds over eens dat het een goede keus is geweest om de woestijn met een auto te doen. We hebben zowel met de auto als op de fiets een fantastische tocht afgelegd met onvergetelijke herinneringen. 

We hebben de Atlantische Ocean gehaald. Daar blijven we nog een tijdje van genieten. Eerst houden we een dagje rust. Door de autoreis hebben we de tocht sneller dan verwacht afgelegd. Dus is er tijd over. Voor ons gevoel zijn we nog niet klaar met fietsen. We verwachten bij het postkantoor nieuwe kaarten te kunnen ophalen en gaan dan een deel van de Atlantic Coast Route naar het noorden fietsen. We moeten toch die kant op als we terug vliegen vanaf Washington DC. We zien wel hoe ver we komen. We kunnen niet verkeerd rijden, zolang we de Atlantic maar aan onze rechterkant houden.