Nog een paar dagen en dan zijn we in Hamilton. Op zich niets bijzonders, maar een van onze Amerikaanse volgers aan de oostkust heeft uitgezocht dat onze route door Hamilton komt. Zij heeft daar nog een collega wonen en wij zijn welkom om er te overnachten. Toevallig heeft onze gastheer een afspraak in Idaho Falls. Ruim 400 kilometer van Hamilton. Dat kan via de snelweg, maar als je 30 kilometer omrijdt kan dat ook over rustige binnenwegen en dan heb je kans dat je met je toekomstige gasten kennis kunt maken.

We rijden vanuit Dillon onze eerste berg van vandaag, de Badger Pass, en krijgen het warm. We staan op een inham langs de weg ons net van onze lange broeken te ontdoen, als er een rode auto stopt. De bestuurder stelt zich voor als Brent, de man uit Hamilton waar we kunnen logeren. Verbouwereerd kijken we hem aan. We zijn pas over twee dagen in Hamilton, pak ‘m beet 250 kilometer fietsen, en onze gastheer komt al kennis maken. Niet te geloven. Voor de zekerheid heeft hij ook al extra water voor ons meegenomen, want je weet nooit of we tekort hebben. Dat is hier heel goed mogelijk.

Op onze route van Dillon naar Wisdom (ruim 100 kilometer) ligt maar een plaatsje. In Jackson wonen 38 mensen en er is geen winkel. Wel een hotel en een restaurant. We nemen afscheid en vervolgen onze weg bergop. Boven kan de overkleding weer aan voor de afdaling en even later kan het weer uit voor de volgende klim naar de Big Hole Pass.

Vanaf de tweede top is het feest. Met wind mee komen we aan in Jackson, waar we willen overnachten. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde. Naar het volgende plaatsje Wisdom (109 inwoners) is het nog 30 kilometer. We hebben wind mee en vals plat naar beneden door de Big Hole Valley. Dat is een buitenkansje wat we niet laten lopen. De dreigende regenbui laten we achter ons en met prachtig weer naderen we Wisdom.

Het is een van de rustigste doorgaande wegen waar we tot nu toe op rijden. Af en toe passeert een auto en we kunnen naast elkaar rijden.

We vragen ons net af wat de vreemde apparaten in het land doen of daar rijdt een rode auto ons voorbij. Deze stopt aan de kant van de weg en daar hebben we zowaar Brent weer die op de terugreis is na zijn afspraak in Idaho Falls. Hij legt ons uit dat de apparaten gebruikt worden om grote kubus vormige hooistapels te maken. Vervolgens wordt de installatie naar elders vervoerd om een nieuwe hooistapel te maken. In de winter hebben de boeren zo direct hooi bij de hand waar de koeien lopen. Het is een ouderwetse methode. Veel boeren maken nu hooirollen. 

Met de tip om in Wisdom langs te gaan bij het restaurant dat de beste pies van Montana maakt neemt hij afscheid. We zijn natuurlijk wel nieuwsgierig hoe deze fameuze pies smaken en in welk restaurant we moeten zijn. De eerste de beste voorbijganger weet ons te melden dat we in ‘The Crossing’ moeten zijn. We nemen als dessert een stuk Bumbleberry pie (warm met ijs erbij). Het smaakt inderdaad goddelijk. Met de broeksknoop los lopen we langzaam naar de tent waar we kunnen uitbuiken. Morgen fietsen we het er wel weer af.