We rijden van heuvel naar heuvel en om de twee uur hebben we honger. Halverwege de middag rijden we Loretto binnen. Geen fastfoodketens, geen Dollar General. Nee, deze keer zien een echte dorpswinkel Loretto Foodland.
Ik sla voedsel in voor ons avondeten en het komende ontbijt. Wanneer ik, weer buiten, de aankopen in de tassen probeer te passen komt een man op ons af die vraagt waar we vandaan komen en in een adem door wil hij ook weten waar we naar toe gaan. Hij vindt het prachtig. Maar hij vindt vooral de voeding belangrijk. Hij nodigt ons uit om weer de winkel mee in te gaan. Het blijkt de eigenaar te zijn. Druk pratend loopt hij naar de vleeswarenafdeling en snijdt voor ons een handvol plakken gerookte country ham af. Hij doet er nog een plak kaas om toe en zegt ons vooral goed te proeven. ‘Deze countryham is de beste die er is. Ik verkoop rond kerstmis 2300 stuks!’ Het is inderdaad heel lekker. We verontschuldigen ons dat we niet mee kunnen nemen, omdat we geen koelkast bij ons hebben. Hij begrijpt het prima: ‘You guy’s eat from door to door’.
Toch is het vreemd dat de ham het hier zo goed doet. In de omgeving zien we koeien, paarden, kippen en een enkele ree, maar varkens hebben we nog niet gezien.
We overnachten in Hodgenville, geboorteplaats van Abraham Lincoln, de zestiende president van de Verenigde Staten. Deze keer staan we voor het sportpark waar een honkbalwedstrijd aan de gang is. Er zijn veel bezoekers op af gekomen. En dat is lastig kamperen. Het meisje van de entree kijkt verbaasd als ze hoort dat we toestemming van de politie hebben om hier te overnachten. Ze belt voor de zekerheid met de beheerder. We mogen van hem de schuifdeur van een oude sporthal opentrekken en de fietsen naar binnen rijden. En we mogen ook wel binnen overnachten, want buiten is het veel te koud. Succes er mee. Zo slapen we vannacht onder een basketbalbord en naast de grasmaaimachine.
Geef een reactie