We verlaten Kentucky. Het landschap is licht golfend en de laatste kilometer vlak. Door het landschap loopt een lange rechte weg over een dijk naar de ferry. Aan beide zijden van de weg staan nog delen van het land onder water vanwege de recente overstromingen. Een wachtende voor de veerboot vertelt dat vorige week de weg nog onder water stond en de ferry twee weken uit de vaart was. Het betekende voor hem dertig kilometer omrijden. We hebben dus geluk dat het water is gezakt. Twintig minuten later zijn we de Ohio River overgestoken en staan we in Cave-in-Rock in Illinois. In tegenstelling tot Kentucky loopt de kust aan de rivier sterk omhoog. Deze kant van de rivier heeft geen last van overstromingen.
Zoals de naam van het plaatsje aangeeft is de belangrijkste attractie een grot in de rotsen aan de rivier. Er is zelfs een bijbehorend Statepark aangelegd. Tweehonderd jaar geleden nodigde de schurk Mason vermoeide reizigers uit om bij te komen in de grot. Van de reizigers die gebruik maakten van de uitnodiging is nooit meer iets vernomen.
Wij reizigers willen uiteraard het natuurverschijnsel graag zien. De grot is indrukwekkend, nat en glibberig. Ik maak een doodsmak en lig languit in de modder. Gelukkig kan ik mijn camera tijdens de val in de lucht houden. Ik heb geen lichamelijke ongemakken aan de val overgehouden, alleen een beschadigd ego en een modderig achterwerk.
De camera heb ik nodig om een bijzonder vogeltje te fotograferen. De Cliff Swallows hebben nesten gebouwd onder de randen van de rotswand. Ze vliegen af en aan met voedsel voor hun jongen. Een prachtig gezicht.
Na dit toeristische uitstapje hebben we al weer trek. De lunchroom is dichtbij en we laten ons de gebakken eieren en pancakes weer goed smaken. Deze fout hebben we al eerder gemaakt en we hebben er niks van geleerd. Om 10 uur hebben we pas 20 kilometer afgelegd en het is al 30 graden.
Door het relatief vlakkere land van West Kentucky hebben we Illinois ook zo ingeschat. Helemaal fout. Met het buikje vol, mogen we net buiten Cave-in-Rock in de hitte de ene na de andere steile heuvel op. Steil is elke keer meer dan 10%. Krachttermen helpen ons naar boven.
Wanneer we op de grote weg 146 komen worden de heuvels aangenamer om te rijden. We komen in de buurt van onze bestemming. We nemen, zittend in de wegberm, nog wat cola en een honeybun tot ons. Ik vertel Ariane dat dit soort grote wegen vaak minder steil zijn aangelegd omdat er meer verkeer over komt.
We stappen weer op en net na de bocht doemt de ‘Muur van Eddyville’ op. Honderd meter hoogteverschil moeten we overwinnen. Op mijn GPS wordt het percentage aangegeven als negatieve ‘glijhoek’.
Al snel daalt de verhouding tot onder de tien. Uiteindelijk houdt het op bij -6,4:1 (ofwel 15,6 %). Afdalen is dan wel weer leuk, tot de tweede Muur komt. Eddyville staat op de kaart.
We kamperen bij Hayes Canyon Campground. Niet alleen mensen komen hier met hun camper, maar ook voor paarden is er plaats. Achter elke kampeerplek is een soort coral waar de paarden kunnen verblijven. We zien ook de eerste combi-campers. In het achterste deel woont het paard en in het voorste deel is plaats voor de baasjes.
De eigenaar wijst ons een plek waar we kunnen slapen. Het ziet er uit als een loods. Dat scheelt weer een tent opzetten. Het blijkt de cowboykerk te zijn. Elke zondag dienst. Geheel in stijl is het kruis van hoefijzers. Meer voorzieningen zijn er niet, zelfs de cola automaat is stuk. Gelukkig hebben we nog een noodrantsoen noedels bij ons, daar redden we ons vanavond wel mee. De kampeerbaas heeft nog wel lekkere ijsjes…
De douches doen het prima, we zitten buiten op een bankje te lezen en kijken naar de paarden en pony’s die langs komen. De deur van onze slaapkerk laten we dicht. Het ruikt enigszins naar paard en ook zijn er de bijbehorende vliegen.
Negatieve glijhoek: daarmee heb ik met mijn Garmin 62 ook zitten ‘spelen’. Het uit je hoofd omrekenen vond ik lastig (lees: lukte niet tijdens de inspanning). Jou lukt t wel, dus was je nog knap fris op die, pakweg, 7,7xhet viaduct A7.
PS ben lui en weinig romantisch dus lees t af van mijn Tomtom Adventurer sporthorloge😬
Beste trappers,
Schrok even, stappen ze over op de elektrische fiets. Gelukkig was er maar één als het er twee waren geweest had ik het nog niet geweten.
Na dat massage verhaal vraag ik me af: hoe is het met de fietsen? Ketting smeren, netjes schoonmaken, banden oppompen ik lees er niets van of wordt dat allemaal door die bereidwillige Amerikanen gedaan. Het afstand kaartje toon nu dat jullie al een aardig stukje gedaan hebben. Zal me benieuwen welke markante zaken er weer gerapporteerd worden. Een o-ja zo’n grot werkt kennelijk nog steeds, maar het fototoestel en zijn baas kunnen het navertellen. Trap ze, trap voor trap met ze twee.
Trouwens, die cowboyhoed, jeans en laarzen staan Ariane goed. Blonde haar ook☺️