
Vandaag verlaten we Texas. Het is fris, maar het kan nog net in de korte broek. We verlaten Kirbyville via de hwy 82. Veel ochtendverkeer op de weg maar er is een brede shoulder waar we op kunnen rijden. Na Trout Creek (een benzine pomp en een paar huizen) komen we op een heerlijk rustige weg. We moeten wel even wennen aan de honden die blaffend op je af komen. Iedereen heeft een of meerdere van die beesten. Meestal zitten ze braaf achter een hek. Zodra ze ons zien worden ze gek. Bewegende benen en een fiets dat kennen ze niet. Ineens blijken er ook zwakke of open plekken in het hek te zitten die de beesten prima weten te vinden. Een blaffende hond aan de ene kant van je fiets en een inhalende auto aan de andere kant. Als de hond niet op let, kan die onder de auto komen. Zo hebben we nog profijt van inhalende auto’s. Als er geen auto’s zijn werkt gewoon doorrijden en hard schelden in het Nederlands het beste.

We komen bij het gehuchtje Bon Wier, het laatste dorpje voor de grens met Louisiana. Het landschap verandert al, er zijn ineens meer moerasachtige stukken. We zien de eerste cipressen in het water staan en spotten een schildpad en wat runderen.

De rivier Sabine is de grens tussen Texas en Louisiana. De grens komt uitgebreid op de foto. Tenslotte fiets je niet iedere dag een staatsgrens over.


Merryville is het eerste plaatsje in Louisiana wat we aandoen. Er is een Sheriff’s Office c.q. Visitors Center. We scoren een gratis wegenkaart van Louisiana, gaan er picknicken en werken de socials bij.

Vanaf Merryville is het nog 30 km naar DeRidder. De routekaart en GPS willen ons over de hwy 190 laten gaan (weer veel verkeer en lawaai), maar we zien mogelijkheden over binnenwegen. Zo rustig hebben we het nog niet gehad wat betreft het verkeer. We missen belijning en er zijn happen uit het asfalt maar we kunnen bijna 30 km naast elkaar blijven fietsen, ook wel eens leuk. In het gebied is een flinke bosbrand geweest. Onduidelijk is of dat gecontroleerd of spontaan is gebeurd.

In DeRidder vinden we vlot de camping. Het is eigenlijk een RV park. De beheerder ziet ons onderweg al fietsen, keert zijn auto om en geeft ons een plaatsje op de camping. Heel aardig. Hij steekt 10 dollar in zijn zak. Geen bonnetje of zo. Hij blij, wij blij.

Geef een reactie