Na de warmte van gisteren zijn we vroeg op pad. Om half acht zitten we op de fiets. Een over half acht staan we er al weer naast. We zijn de parkeerplaats van het hotel nog niet af. Ariane rijdt al hotseknotsend over een onduidelijke richel. De stuurtas valt op de grond en de andere tassen hangen nog half aan de bagagedragers. De schade valt mee. Het grootste probleem is de stuurtashouder. De kabel is gebroken en niet te repareren. De stuurtas verdwijnt in een van de zijtassen. Gelukkig hebben we nog ruimte over. Zodra we een fietsenwinkel zien gaan we op zoek naar nieuwe stuurtas. In Victorville zijn er twee, maar beiden tot dinsdag gesloten.

Even later zijn weer op pad. We steken de I-15 weer over. De officiële route wil ons nog tien mijl over de vluchtstrook  laten fietsen. Op zondagochtend is het zelfs knetterdruk op die weg, dus ons krijg je er niet op. Dan maar een stukje omfietsen. We gaan over de kruising rechtdoor en rijden over highway 138 met de wonderlijke naam Rim of the World Scenic Byway. Scenic is het zeker. Direct is het klimmen. Na een kilometer of zes komen we over de top van Cajon Pass. Het uitzicht is prachtig en hijgend en puffend komt er ook net een gigantische goederentrein over de top rijden.

Daarna lekker afdalen en op naar de volgende klim als we afslaan naar Summit Valley Rd. Een gewone tweebaans weg met net genoeg ruimte voor twee fietsers als de auto’s ons voorbij rijden. Na deze tweede top is het bijna 30 km dalen naar Victorville. Lekker relaxed 1 of 2 procent daling is heerlijk voor de beentjes. Ondertussen slobberen we de nodige flessen water en cola leeg. Want de zon begint vanaf 9 uur al weer onbarmhartig te schijnen.

We vullen onze eet- en drink voorraden aan bij een locale supermarkt. Niet veel later passeren we het regionale park Mojave Narrows. Daar kunnen we kamperen, maar er staat maar één boom. Dan door naar de enige andere camping in de omgeving KOA Campgrounds Shady Oasis.

Klinkt goed. Mooi op tijd rijden we net na de middag de camping op. Helaas, KOA heeft de boel overgedaan aan een clubje particulieren. Die willen rust en zeker geen tent kampeerders. 

Gelukkig heeft een van de campinggasten medelijden en laat ons toe. De naam zegt het al. Er is genoeg schaduw. Dat beschermt ons tegen een zonnesteek. We doen een wasje en de rest van de middag niets meer. Het is veel te warm. Vannacht slapen we eindelijk in onze tent. Al met al een goede dag.