Vanochtend om 8.00 uur in de rij om nog een nachtje te mogen kamperen op Mather Campground. Het mag. ‘s Middags zit de camping vol, het weekend is begonnen. In de rij spreek ik een Amerikaanse die vijf maanden op reis is met een camper en met man en drie schoolgaande kinderen. Die geeft ze zelf les.

Later bij de General Market spreken we Jochen, een 72 jarige Duitser. Hij woont vlak bij Papenburg, dus zo ver wonen we niet bij elkaar vandaan. Hij fiets een jaar door Amerika en Canada, het is Jo’s dream. Hij heeft de reis cadeau gekregen van zijn vrouw nadat hij haar gedurende tien jaar vanwege haar ziekte heeft verzorgd. Nu zij na een ingrijpende operatie is hersteld mag hij op pad. Hij volgt geen vaste route, maar het weer en de seizoenen bepalen waar hij naar toe gaat. Hij is nu vier maanden onderweg en heeft al 10.000 km gefietst. Na een half jaar moet hij in Mexico zijn. Daarna kan hij zijn visum weer voor een half jaar verlengen. Verder weet hij alleen de einddatum en plaats van zijn verblijf. In mei 2025 vliegt hij terug vanuit New York. Na dit soort verhalen is onze reis een klein tripje. 

We fietsen vandaag ook weer langs de rim. Dit keer gaan we naar het westen. We volgen een route naar Hermit’s Rest. Over de weg mogen alleen bussen vol met toeristen rijden en … fietsers.

Mits wij aan de kant gaan als er een bus aan komt. Het gaat heuveltje op, heuveltje af en het uitzicht is weer fantastisch. Ondertussen komen we een kudde Desert Bighorn Sheeps tegen. Zoetjes staan ze te grazen, totdat de baas van het spul het zat is een een van de jongere heren verjaagt. Indrukwekkend wat een stoten het dier kan uitdelen. Toch maar wat op afstand blijven.

Deze keer zien we eindelijk de Colorado River in de diepte stromen. Die is vanaf de uitzichtpunten waar we gisteren waren niet te zien. Men zegt dat deze beneden bijna 100 meter breed is. Dat geeft wel een idee hoe diep de Canyon is.

Na zoveel moois te hebben gezien keren we terug naar de camping. Ook vandaag is een klein tripje, maar dat was ons al duidelijk.