Vandaag hebben we het makkelijk. Relaxed opstaan en ontbijten bij de tent. Daarna nemen we hwy 90 door de Great Plains en daar komen we niet meer af tot Del Rio. Great Plains is gewoon een ander woord voor woestijn met wat begroeiing. Soms een beetje meer begroeiing en soms wat minder. Het blijft warm/heet, stoffig en leeg.

Zo leeg dat we letterlijk maar om de vijf minuten een auto tegen komen. En langs de weg loopt de onvermijdelijke spoorbaan. Er is geen enkele radiozender te ontvangen, zelfs de evangelisten laten het afweten. Omdat er niet zo veel te zien is stoppen we bij enkele landmarks, bordjes met wetenswaardigheden over de geschiedenis of een spookdorp.

We krijgen info over ranches, brandmerken en watermolens. De plaatsen liggen zo ver uit elkaar dat het voor de treinen mogelijk was om het water voor de stoomlocomotieven bij te vullen. En we stoppen bij een enkele rest area, maar die zijn ook niet meer wat het geweest is. 

Wanneer we een heel klein vliegveld zien, slaan we af om te kijken wat er op zo een vliegveld te beleven valt.

Allereerst hebben we een Texas Ranger achter ons aan die toch wel even wil weten wat die vreemdelingen daar gaan doen. Wanneer hij hoort wat waarom we hier zijn is hij onder de indruk en wenst ons goede reis.

Er staat een klein vier persoons vliegtuig. Een man en een vrouw, hij zakenman en zij voormalig cheerleader van de Dallas Cowboys komen net uit het kantoortje van het vliegveld. Zij zijn de eigenaren van het vliegtuig en willen net vertrekken. We mogen in het vliegtuig kijken.

Hij heeft net zijn brevet en moet uren maken. Hij is reuze trots op zijn Piper die hij in januari heeft gekocht. Ze zijn, voor een weekendje uit, op reis van San Antonio naar de kust en hebben hier een tussenlanding gemaakt. De reden is vrij logisch, mevrouw moest naar het toilet. Kan ons ook overkomen in de auto.

Bij Langtry slaan we toch even af om het locale museum te zien. Het was het dorp van rechter Roy Bean, ‘The law west of the river Pecos’. Hij beheerde de kroeg en sprak er recht. Hij noemde de plaats naar zijn favoriete actrice Lilly Langtry. De kroeg is nog in authentieke staat te zien en daarnaast kunnen we genieten van en prachtig aangelegde cactustuin. Maar die kenden we al van onderweg.

Terug op hwy 90 karren we naar Del Rio. We bezoeken Nate’s Bicycle Shop. Eindelijk hopen we toch een stuurtas te vinden. Helaas die heeft hij niet. Nate schroeft het hele ophangmechanisme van de voortas uit elkaar, om te kijken of er nog iets te repareren valt. Helaas, het patent van Ortlieb is onherstelbaar. Nate kent nog een paar Nederlanders, een heet Van den Heuvel en de ander Jannie. Beiden zijn geen familie van ons. De service kost niets, we bedanken hem hartelijk voor de hulp. We kijken volgende week in Austin wel verder voor een stuurtas. Daar schijnt een dealer van Ortlieb te zijn. Het is ondertussen weer bloedheet op de Plains. Tijd om een koude motelkamer op te zoeken.