Het is koud als we weg rijden. Op de weersite heeft men het over een gevoelstemperatuur van -6 C. Dat is te merken. We hebben de wind tegen en die is erg koud. De laagjes doen hun werk, alleen de handen blijven erg koud.

We hebben ingezet op de ferry van 9.15 uur. Deze brengt ons van Southport naar Fort Fisher over de Cape Fear River. We zijn mooi op tijd. We zitten maar met een paar auto’s op de boot. De bemanning loopt rond in een warme parka, wanten en muts met oorkleppen. Ze lachen ons toe en roepen dat we de verkeerde kant op fietsen. We rijden naar de kou in plaats van het warme Zuiden. Gelukkig is er op de boot een passengers lounge waar het heerlijk warm is en waar je mooi uitzicht hebt. De handen warmen weer op en we hebben geen enkele behoefte om aan het dek foto’s te gaan maken. Na 35 minuten fietsen we de vaste wal weer op. We komen langs het voormalige Fort Fisher, een bolwerk van de Confederate. Er is een monument wat eigenlijk omstreden is. Kan dat nog wel in deze tijd?

Verder is er niet veel meer te zien dan een mooie kustlijn. We fietsen langs de Atlantisch kust naar het Noorden. Het is de laatste keer deze reis dat we de oceaan zien. Vanaf morgen gaan we landinwaarts. Daar is het nog kouder dan aan de kust.

Bij Carolina Beach staan weer rijen met prachtige strandhuizen. Er wordt wat afgebouwd langs de kust! Maar niet alleen langs de kust maar ook langs de Intracoastal Waterway/Cape Fear River staan veel woningen. Allen met een eigen steiger naar het water. De minder bedeelden moeten het doen met een twee-onder-een-kap of in een ‘rijtje’ We vinden het een mooi gezicht maar zijn ook wat ‘verzadigd’ en vinden het te koud voor een fotostop. Inmiddels hebben we een doel voor de dag. Zodra we iets van een Walmart zien, gaan we op jacht naar ski- of jacht handschoenen of zo. In ieder geval warmere dan die we nu hebben. De route voert ons echter over backroads. Op zich houden wij daar van en ze rijden lekker rustig, alleen zien we geen winkels. Zelfs geen tankstation voor warme koffie.

Via het haven- en industrie terrein rijden we Wilmington in. De stad is langgerekt en we rijden zo’n 15 km door de stad voordat we bij het motel zijn. Daar zit een stugge Indiër achter de balie die ons nog niet toelaat. We zijn een uur te vroeg voor de inchecktijd. We zien op Google dat er een Walmart in de buurt is. Na een uur zijn we weer terug bij ons motel, maar nu een set heerlijk warme handschoenen rijker. Morgen geen verkleumde vingers meer en gaan we weer voor de plaatjes.