Het is vannacht weer erg koud geweest; geen ijs op de tent maar het lokt niet om de slaapzak te verlaten. Door de bomen zien we een blauwe lucht. Dat belooft zon en dus warmte! We tuttelen wat aan totdat de tent zo goed als droog is. Slaan nog wat muffins voor onderweg in bij het winkeltje en gaan op pad. Doel van de dag is Ennis, zo’n 80 km verder naar het westen.

Binnen 500 meter fietsen staan we al stil voor de eerste foto’s. We kunnen nu goed zien wat de aardbeving in 1959 heeft aangericht. Drie weken na de beving was er een nieuw meer ontstaan. Dit heeft men toepasselijk het Earthquake Lake genoemd. Iedere dag steeg het water in het meer met 2,5 meter. In het midden is het zo’n 60 meter diep geworden. Er steken nog veel bomen van toen, als zilverkleurige staken, boven het wateroppervlak uit.

Een kronkelende weg voert ons omhoog en van tijd tot tijd zijn er informatieborden en bij de ‘Lookouts’ prachtige vergezichten. Al met al schiet het het niet op maar een brok historie op zijn tijd kan geen kwaad. We besluiten in het visitor center een kop koffie te gaan drinken om op te warmen. De zon schijnt dan wel maar de wind is snijdend koud. Als fietsende visitor moet je eerst een steil weggetje optrappen om bij het gebouw te komen. Hijgend aangekomen zien we dat het nog gesloten is. Geen koffie dus maar wel inmiddels warm door het klimmen….

Na klimmen volgt altijd weer een afdaling. Via de Reynolds Pass rijden we met een lekker gangetje verder Montana in. We blijven de rest van de rit in de Madison vallei. De gelijknamige rivier volgen we al vanuit Yellowstone. Met uitzicht op besneeuwde bergtoppen is het weer genieten.

In de vallei leeft men hoofdzakelijk van wat veeteelt (koeien) maar grotendeels ook van de toeristen; in dit geval vissers. Wij  hebben geen verstand van de edele hengelsport maar begrijpen dat de rivier zich uitermate goed leent voor ‘Fly Fishing’. Je ziet overal lieden in waadbroeken in het water staan of in bootjes stroomafwaarts drijven. Ze zijn vergezeld van enorme koelboxen en moeder de vrouw die een boek leest. Je ziet veel lodges en cabins in de buurt van de rivier die te huur worden aangeboden. Eveneens zijn er talloze Fly Shops. Behalve koffie en snacks bestaat het assortiment uit visvliegen of vliegvissen (heb er echt geen verstand van) in de meest uitlopende kleuren en maten. We hopen nog dat we getuigen kunnen zijn van een recordvangst maar helaas….. de vissen blijven in het water.

In de vallei zien we weer grote kuddes koeien en ook de antilopes zijn weer terug. Vlak bij Ennis een vreemde eend in de bijt. Een kudde alpaca’s kijkt ons nieuwsgierig aan. 

Ennis blijkt een plaatsje met 850 inwoners in Wild West look. Veel houten gevels en hier en daar hekwerk waar men vroeger zijn paard aan vast kon binden. Geen diners maar saloons en distillery’s. Zeker geen dry county! Geen zichtbare kerken ook. We eten vanavond in de saloon. Daar hebben ze, behalve een pot bier, ook heerlijke grill burgers. Vannacht geen koude tent maar een lekker warm motelbed.