We beginnen met het eind van de dag. We slapen in het bijgebouw van een kerk in Saratoga. Na een omstandige uitleg van de dominee krijgen we te horen dat we geen gebruik kunnen maken van de douche. Is ook logisch want er ligt hoogpolige vloerbedekking op de grond van de badkamer. Er is wel een alternatief. Als we vijf blokken willen lopen kunnen we bij de Hot Springs van Saratoga douchen.
We lopen er naar toe en vinden een oud natuurlijk bronbad. Toegang gratis en 24 uur per dag open. De temperatuur in het bad is, afhankelijk waar je je in het water begeeft, tussen de 40 en 46,6 ºC. Wat willen een paar verzuurde benen nog meer? Dit is een zegen voor elke Transammer. Als een gekookt varken komen we weer boven water. Dat heeft de kerk goed geregeld.

Hoe komen de benen zo verzuurd? We beginnen te fietsen met een temperatuur net boven het vriespunt. We rijden nog even in Colorado en genieten van het stroomgebied van de North Platte River. We zijn ook al de Michigan River en de Canadian River overgestoken. We zijn soms het overzicht kwijt om welke rivier het gaat. In de verte liggen aan beide kanten van de vallei de besneeuwde bergtoppen.

Als we een pas voorbij Cowdrey over fietsen, zijn we ineens de besneeuwde bergtoppen kwijt. Het landschap wordt kaler en we bereiken de grens met Wyoming. Er staat een bord langs de kant van de weg en verder is er niks.

Een lange rechte weg voert ons door een verlaten landschap. De weg is slecht. Om de vijf meter stuiteren we door een scheur. Dat zien we vaak bij de grensgebieden van de staten. Daar zijn de wegen altijd slechter dan in de bevolkte gebieden. Doorgaans is er weinig verkeer op de weg. We zien af een toe een antilope.

Vandaag hebben we nog nooit zoveel fietsers gezien. Af een toe een enkele racer, maar vooral mensen die net als ons in een wandeltempo de hele route afleggen. We zien Allan een Amerikaan die van Miami naar Seattle fiets, twee jonge meiden Marnie en MJ die een deel van de Transam doen. We komen John uit Seattle tegen die naar de oostkust rijdt. En we zien onze oude bekenden Cor, Liesbeth en Stephen weer terug. Allemaal komen we moe in Riverside aan na bijna de hele dag tegen de wind in te hebben gereden. In Riverside moeten we haast maken. Donkere wolken pakken samen boven ons. We beslissen om door te rijden. Volgens de kaart zou de weg de komende dertig kilometer licht aflopen naar Saratoga. Dat blijkt in totaal wel te kloppen, maar uiteindelijk moeten we nog 100 hoogtemeters overwinnen om 200 meter lager uit te komen. Gelukkig maakt de weg een scherpe bocht waardoor we de wind mee krijgen. Volle bak racen we naar Saratoga. Marnie en MJ volgen ons op een paar 100 meter. Halverwege hebben we pech. De bui krijgt ons toch te pakken.

Het klaart al snel weer op en een tweede bui komt achter ons aan. Die kunnen we voor blijven. Als we Saratoga binnen rijden is de energie wel op. Dan is een heerlijk natuurlijk bronnenbad meer dan welkom.