Fietsen voorbij de horizon

Huisje op de prairie

Als meisje heb ik ze verslonden, de boeken van Laura Ingalls Wilder. De latere EO serie was maar een slap aftreksel.

Sinds we in Kansas zijn hoop ik stiekem oog in oog te kunnen staan met een klein huisje op de prairie. Ik heb daarbij wel eisen: het moet er eentje van houten planken zijn met een schoorsteen temidden van wuivend gras en dan zonder storende elementen als electriciteitspalen of zo iets. 

Met een beetje fantasie zie je dan Pa houthakken, Ma een stoofpotje van konijn of ander knaagdier maken. Laura en haar zusjes spelen met hun poppen van maïskolven en de blinde Mary neuriet in een schommelstoel. Hoe ik ook mijn best doe en achter mijn zonnebril de prairies afspeur, ik vind het niet.

Vandaag rijden we weer op de highway 96, zo’n 80 kilometer. Johan helpt mee als locatiezoeker. De weg ligt er prachtig bij. Opvallend weinig roadkill ook (maandag stoofpotdag?). We zien prachtige vergezichten, eerst met opgaande zon en ochtendlicht en later ook met wuivend gras (het is weer gaan waaien). Op de prairie zien we graansilo’s, ja-knikkers, boerderijen en talloze koeien. We zien zelfs windmolens maar geen losstaand houten huisje. 

Ik suggereer nog de mogelijkheid van fotoshoppen maar daar zien we van af. Thuis maar weer de boeken lezen is het alternatief.

Morgen nog fietsen in Kansas, daarna zijn we in Colorado. Wie weet….

1 reactie

  1. Annemieke

    Jeugdsentiment….ik heb ze ook gelezen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Trap voor trap

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑

Translate »