De zon is nog maar net op wanneer wij wegrijden van de camping. Vervolgens moeten we erg ons best doen om niet in een scheur of gat in het asfalt terecht te komen. Wat een slechte weg! Gelukkig slaan we na 5 km hotseknotsen een landweg in met beter asfalt. De tie-raps van Ariane’s stuurtasje zijn inmiddels weer geknapt en mijn stuurspiegel is ergens eraf gevallen. De laatste vinden anderhalve kilometer eerder we weer terug.
We zijn inmiddels een andere omgeving in gefietst. Nog steeds agrarisch, nu met verbouw van suikerriet. We hebben al de nodige kraampjes met verkoop van daiquiri gezien (zelfs drive true) en die rum moet toch ergens vandaan komen?
We hebben bij Lone Pine onze second breakfast en afgetopt fietsen we verder richting Bunkie. De naam klinkt grappig en we zijn benieuwd wat voor een plaatsje het is. In eerste instantie een typisch plaatsje uit het Zuiden. De spoorlijn verdeelt het dorp. Aan de ene kant van de lijn het ‘verkeerde’ deel (lees armoedig, slechte huizen, deels onbewoonbaar) en aan de andere kant het betere deel, zoals winkels, gemeentehuis, parkje en koloniale huizen.
Vandaag verwelkomt Bunkie een konvooi van historische legervoertuigen van MVPA (military vehicle preservation association). Alle voertuigen staan bij het station opgesteld. Dit konvooi trekt jaarlijks door de VS. Deze keer van Canada (grens Minnesota) naar New Orleans via Jefferson Highway.
Al met al is het een gezellige boel . De deelnemers aan het konvooi worden ontvangen met muziek en een lunch van de Rotary Club. De organisatoren vinden het erg leuk dat wij toevallig, in een wel heel klein konvooi, net Bunkie aan doen. Er is een Belgische deelnemer die direct wordt opgetrommeld. Erg aardige man die overigens prima Vlaams spreekt terwijl hij nauwelijks in België gewoond heeft, maar in Belgisch Kongo.
We worden aan een tafel gezet en krijgen een gratis lunch en ijskoud water. Echt Cajun voedsel: Jambalaya. Het is heerlijk!!! Ook super gezellig met al die mensen en muziek. We zitten net te eten of er komt een mevrouw op ons af. Het is Brenda Sampson, de burgemeester van Bunkie en heeft van ons Nederlanders gehoord. Ze wil met ons op de foto. Een erg aardige dame die goed is in het onderhouden van sociale contacten. We lezen later dat ze de eerste Afro Amerikaanse burgemeester is van Bunkie. Wederom afgetopt stappen we na de lunch weer op de fiets nadat we vriendelijk doch beleefd de aangeboden milkshakes afslaan. We moeten de hwy 1 volgen richting Simmesport. Dit blijkt weer een slechte weg te zijn helaas met een hoop gestuiter over de vluchtstrook. Niet zo fijn met al dat genuttigde Cajun voedsel.
Onderweg rijd ik bijna over een slang. Deze heeft ook recent gegeten en ziet er ook afgetopt uit. Later horen we dat het een chicken snake is.
In Simmesport zijn eigenlijk geen overnachtingsmogelijkheden. We kunnen kamperen op een verlopen park, Yellow Bajou Civil War Park. Officieel moeten we eerst bellen met de Cityhall maar deze is gesloten op zondag.We hebben genoeg water en ‘supply’ bij ons. De bidons fungeren even als douche. We koken tussen de muggen die ons bij schemer aanvallen. Na het eten vluchten we de tent in. Hier zitten we mug vrij. Het is nog vroeger donker dan anders. Op de een of andere manier is vanmiddag de wintertijd in gegaan, maar dat zou in Amerika pas 3 november gebeuren.
Geef een reactie