Onze buren, de jagers, vertrekken al om half vijf. Een half uur voor zonsopgang willen ze schietklaar op de jachtvelden zijn. Ik draai me nog even om en word wakker bij zonsopkomst. De kampeerspullen gaan kleddernat, van de dauw, de tas in. Het is fris en de zon schijnt volop. Heerlijk fietsweer. We gaan via binnendoor weggetjes weer naar de oorspronkelijke route. Google helpt daarbij, maar wanneer we kilometers over een zandpad met de naam Turkey Scratch Road moeten rijden draaien we toch maar om.
Onderweg zien we de schade die hurricane Milton enige weken gelden heeft aangericht. Er zijn nog al wat bomen om gegaan. Al het hout wat op de weg terecht is gekomen is al in stukken gezaagd. Er is genoeg voor de open haard en een kampvuurtje. Ook de bossen staan vol met water, maar die zijn van zichzelf al moerassig.
In Greenville lunchen we in het plaatselijke parkje bij een standbeeld van Ray Charles. Hij is in dit dorp opgegroeid.
Vanaf Greenville rijden we weer op de US 90. Een terugkerend fenomeen. Eigenlijk willen we er niet meer op rijden vanwege het drukke verkeer, maar tot onze verrassing is het niet drukker dan op de backroads die we vandaag hebben gefietst. Het rijdt een paar kilometer wel lekker en dan komt er een stuk van ruim 20 kilometer waar de vluchtstrook is gefreesd. Dan weten we weer waarom we een haat-liefde verhouding hebben met deze weg.
De meeste dorpen hebben nog maar weinig voorzieningen. Dat komt omdat de I-10 op enige kilometers van deze dorpen ligt. De bedrijvigheid is nu bij de op- en afritten gesitueerd. Zo ook onze camping. Vandaar dat we vanaf Maddison nog tien kilometer naar het zuiden fietsen. De camping heeft de beste tijd gehad. Er staan wat campers waar mensen permanent in wonen. De gebouwen hebben te lijden gehad van de storm. Deuren en ramen van het sanitair gebouw zijn kapot. Wij mogen bij de shelter staan. Daar is de helft van het dak afgewaaid.
Maar de ouderdom ligt niet alleen aan de storm. Het onderhoud laat te wensen over. Het water van de douche is koud en als ik klaar ben met wassen klimt er een pad uit het doucheputje. Ik noem hem Milton.
Geef een reactie