Fietsen voorbij de horizon

Ochoco Pass

We ontbijten uitgebreid aan tafel met de andere aanwezige fietsers Linda & Scott en Liesbeth & Cor. De laatste is goed in pancakes bakken, dus die worden in grote hoeveelheden gegeten. Gisteren zijn we er achter gekomen dat Bob, die ons enkele weken geleden al een keer voorbij is gereden op Ennis Hill, eigenlijk Scott heet. We noemden hem Bob omdat hij op een fiets rijdt van het merk Bob Jackson. De rit is weinig spectaculair in onze ogen. Vanuit Mitchell een korte afdaling. Bij de afslag naar Painted Hills gaan we beginnen aan de beklimming van de Ochoco Pass. We zijn de afslag nog niet voorbij of er rijdt een State Trooper achter ons met rood en blauw zwaailicht. We gaan netjes aan de kant, maar het is voor ons bedoeld. De Trooper stapt uit en herkent ons van gisteren. Deze keer is hij formeler. Als eerste meldt hij dat het gesprek wordt opgenomen. Vervolgens wijst hij ons op twee verkeersovertredingen. We rijden deels naast elkaar en ik rijd binnen de witte lijn.

Op zijn Hollands probeer ik de Trooper te overtuigen met: ‘Ja maar…. er ligt veel steenslag aan de zijkant van de weg’. Het antwoord is helder: ‘Het is de wet in Oregon. Achter elkaar fietsen en buiten de witte lijn, zolang het mogelijk is’. Einde discussie. Ik heb maar niet gevraagd of ik nog een foto mag maken.

De beklimming van de Ochoco Pass is lastiger dan gisteren de Keyes Creek Pass. Wat korter en daardoor steiler. We stijgen 700 meter. Het meest opmerkelijke zijn de verbrande bomen langs de weg. Hele stukken bos zijn verwoest door een bosbrand. Alleen de bomen die dicht bij de weg staan zijn omgezaagd. De rest staat er nog als zwarte skeletten in het landschap.

Omdat de komende dagen de plaatsen net te ver uit elkaar liggen doen we korte ritten. Vroeg in de middag zijn we al in Prineville. Naast de camping ligt een paardenracebaan waar ‘s avonds paardenraces zijn. Het is de eerste dag van een vierdaags evenement. Vanavond is lady’s day en daardoor extra druk.

We nemen ook een kijkje. Voor de wedkantoren staan lange rijen. Ook de fastfoodkramen doen goede zaken. Om het half uur is er een race en stroomt de tribune weer vol.

De rest van de tijd  brengen de bezoekers door op het evenementen terrein achter de tribune. De races gaan tot laat in de avond door. De uitrit van het parkeerterrein ligt pal naast onze tent. Dat wordt laat slapen. We kunnen het hebben. Morgen eindelijk een dag zonder beklimming.

6 reacties

  1. Annemieke

    Jullie laatste week. Geniet ervan!!!

  2. Dirk de Groot

    Zo te zien kunnen we binnenkort in dit theater een foto verwachten van twee fietsers bij de stille oceaan. Nog even voorwaarts genieten en dan omkijken, of moeten jullie blijven om achter elkaar buiten de lijntjes te fietsen?

  3. Desirée

    Ontzettend leuk om jullie reis te volgen. Elke dag de site even checken of er alweer een nieuw avontuur geüpload is en nu breekt gewoon de laatste week alweer aan.
    Geniet van de laatste kilometers.

    Tot snel!!!

  4. Roland

    Vooral niet in dicussie gaan met de State Troopers: die lui zijn wereldkampioenen in formeel zijn. Geen idee welke genetische deformatie daarvoor verantwoordelijk is, maar die lui hebben m vast.
    Goed opgelost en weer n mooi verhaal.

    Nog even en dan kunnen jullie n boek schrijven of op z’n minst artikelen in Fiets, Op Pad, De Kampioen, BIG Review etc. Materiaal genoeg om uit te putten.

    Nog veel plezier de komende dagen.

  5. Trix Cnossen

    Tja……….., wet is wet! Geen discussie over wat logischer of handiger is.
    Nog een fijne tijd met de laatste trapjes.
    Jullie zullen hiervan moeten afkicken als jullie weer thuis zijn.

  6. Dirk en Nienke

    Morgen een foto aan de kust. Twee fietsen, twee fietsers. Succes.

Laat een antwoord achter aan Roland Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Trap voor trap

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑