We weten het al als we weggaan: vandaag halen we de kust nog niet. We zullen  proberen er wel zo dicht mogelijk in de buurt te komen.

De steden Springfield en Eugene liggen tegen elkaar aangebouwd. Na zo’n 24 km zijn we er doorheen gefietst. Daarvan hebben we grotendeels over fietspaden van de Fern Ridge Trail gereden. De inwoners die wij spreken zijn erg trots op ‘hun’ fietspaden. Oregon heeft de naam de meest ‘bicycle friendly’ staat van de VS te zijn. Wij hummen vriendelijk dat het allemaal zeer nice is. Als verwende fiets-Nederlanders zien wij wel enige verbeterpunten. Een fiets op de weg schilderen of een bord langs de weg zetten is nog niet hetzelfde als een fietspad aanleggen.

Je ziet hier regelmatig dat het fietspad of de vluchtstrook ineens ophoud wanneer er een extra  baan of invoegstrook komt of een brug op doemt. Dan moet je je als fietser ineens zelf redden. Het is dan volledig onduidelijk waar je wordt geacht te rijden. Hetzelfde gebeurt in een S-bocht wanneer je aan het klimmen bent. De weg wordt smaller en er is geen ruimte meer voor een vluchtstrook (wat het fietspad is). Je hebt dan alleen nog de rotswand naast je. Voor het achterop komende vrachtverkeer is het dan te hopen dat ze je op tijd zien. Ook door de ongelooflijke hoeveelheid rotzooi op de vluchtstrook is het lastig fietsen. Het levert in ieder geval extra lekke banden op. Maar voor het auto minnende Amerika is het in ieder geval een goede start om het fietsen te promoten.

Opvallend vandaag zijn de vele zwervers die we op en langs de fietspaden in de stad zien. Met een oude fiets en fietskarretje scharrelen ze door de omgeving en slapen op bankjes of onder bruggetjes.

We komen uit op de highway 34. We rijden ineens door het platteland. Het land is goudgeel gekleurd door het graan en hooi. Een mooi gezicht en het ruikt lekker. Het grote Fern Ridge Lake ligt langs de route. We merken dit aan alle auto’s die een boot of kano bij zich hebben.

Wanneer we het meer voorbij zijn wordt de weg een stuk rustiger. We klimmen en dalen door bosrijk gebied. Vanaf Deadwood blijven we naast de Siuslaw rivier rijden. Deze ligt wat dieper dan de weg. Het is een ondiepe rivier maar hij stroomt wel mooi. Vanaf de weg zien we veel ouders met hun kinderen met zwembanden over het water dobberen. Ze noemen dat hier ‘tubing’.

We zijn van plan in Swisshome te overnachten bij een ‘cyclist only camping’ van de plaatselijke kerk. Helaas doet de dominee niet open en rijden we nog dertien kilometer door naar Mapleton. De laatste grote plaats voor Florence.

Wij zijn bijna bij de kust, maar na 117 kilometer vinden we het voor vandaag wel genoeg.