
Na ons bezoek aan het Coushatta Casino Resort hebben we geen zin om via dezelfde weg te vertrekken. We sneaken via een achteraf weggetje het terrein af. We rijden op advies van Google maps over de landweggetjes Hickory Flat Road en Cole Road terug naar Oberlin. Het is zes kilometer omrijden, maar dat is prettiger dan langs een drukke snelweg.

In Oberlin bezoeken we het Courthouse. Daar is het plaatselijke stembureau gevestigd. Early voting is in volle gang. Er zijn in het dorp al 1300 mensen wezen stemmen. Het is de eerste keer in Oberlin dat deze procedure wordt gevolgd. Het bevalt goed, want nu zijn er geen wachtrijen. Opvallend is dat op de stembiljetten wel tien presidentskandidaten staan. Harris staat boven aan, Trump als vierde en Kennedy als laatste. De rest van de kandidaten zegt mij niets. Als dank voor ons bezoek krijgen we van de voorzitter van het stembureau een sticker met de kreet: ‘I Voted’. Het stembureau verschilt niet veel met die bij ons. Het ziet er net zo saai uit.

Door ons bezoek liggen we achter op schema. Eerst maar een verse donut eten bij de plaatselijke donutwinkel en daarna op pad naar Mamou, midden in Cajunland. Het is weer heerlijk rustig.

We rijden over lange rechte wegen tussen de rijstvelden en braakliggende terreinen door. Het is vlakker dan de Flevopolder. De rijstvelden worden volgepompt met water.

Ons wordt verteld dat in het water van de rijstvelden veel crawfish zit. Deze houden de parasieten weg en zijn een lekkernij in de cajunkeuken.

Vroeg in de middag komen we aan in Mamou. Ik heb ‘s ochtends contact gehad met Hotel Cazan en we zijn welkom. Ik wil nu wel weten waar ik ‘s avonds terecht kom. Valerie, de beheerster, adviseert wel om even te bellen als we er bijna zijn, dan kan zij ons ontvangen. Aan de telefoon kon ik al kiezen welke kamer ik wil hebben. Elke kamer heeft een eigen thema.

In Mamou aangekomen bel ik het hotel. Helaas geen contact. Dan maar sms, helaas geen contact. E-mail dan, ook geen contact. Blijkt onze provider in dit gebied niet operationeel te zijn. Gelukkig wil de overbuurman van het hotel op zijn toestel even bellen. Probleem weer opgelost. We worden hartelijk ontvangen. We krijgen direct een fles koud water in onze handen gedrukt en een uitgebreid verhaal over de ontstaansgeschiedenis van het hotel. Elke kamer heeft een eigen thema. Wij krijgen de captainsroom. Er zijn ook een kattenkamer, een hondenkamer en een halloweenkamer. De inrichting van kamer 13 maakt niet gelukkig. Je moet er maar van houden. Het hotel is een grote belevenis en zeker geen straf om hier via een achteraf weggetje in een achteraf dorpje terecht te komen.

Geef een reactie