We rijden wat verder van de kust. We gaan om het getijde gebied van de East River en Satilla Basin heen, omdat er geen wegen zijn. We zijn vroeg op pad en in tegenstelling tot Ariane heb ik nog geen handschoenen en lange broek aan. Niet slim, want het is ‘shrinking cold’.
Morgenochtend maar een laagje extra aan. We steken eerst de Crooked River over en genieten van het prachtige uitzicht over de wetlands.
Net voordat we Woodbine inrijden verlaten we de US 17 en komen we op een voormalige spoorbaan uit die is omgetoverd tot fietspad, compleet met bankjes er langs en een sanitair gebouwtje.
Als we het fietspad verder door rijden komen we bij een brug/boardwalk over de Satilla River. Tot onze verrassing stopt de boardwalk halverwege boven de rivier. Dat soort grappen halen ze wel vaker uit, die Amerikanen.
Naast de boardwalk is een brug voor het overige verkeer die wel helemaal over de rivier heen gaat. We komen daar via een prachtig aangelegde boardwalk langs de oever van de rivier, onder de brug door, om aan de goede kant weer op de weg te komen.
Het is een fantastisch natuurgebied waarin verschillende vogels voorkomen zoals de White Ibis, Black-Crowned Night-Herons, Green Herons en Great Egrets. Het is ook het leefgebied van de Eastern Indigo Snake, de langste slang in de Verenigde Staten.
We komen op een rustige lange rechte weg door het bos. Er zijn geen huizen en daardoor bijna geen auto’s, totdat met gillende, en dan ook echt gillende sirenes een ambulance en vier brandweerauto’s voorbij komen racen. Even later keert de rust weer en komen drie brandweerauto’s in terug rijden. Niks aan de hand dus. De rust duurt niet lang. Even later zien we iemand met een verlengde cirkelzaag de bomen snoeien. Dan kunnen de overhangende takken niet op de elektriciteitsdraden vallen.
Wanneer we de Little Satilla River oversteken zien we een mooie picknickplaats onder bij de brug. We keren om en houden een tijdje rust aan de oever van de rivier. Het is een zogenaamde black river. Dat heeft te maken met de zuurgraad en de samenstelling van de mineralen in het water. In het water is dan ook niets te zien.
Een echtpaar uit New Hampshire houdt er ook even pauze. Ze zijn nieuwsgierig naar onze avonturen en ik wil graag van hun weten hoe zij hier terecht zijn gekomen. Het blijkt dat zij hier nog een tweede huis hebben op de Golden Isles, hier in de buurt. Daar verblijven ze in de winter. Op mijn vraag of zij de zogenaamde ‘snowbirds’ zijn betrekt het gezicht van mijnheer. Hij antwoord bevestigend maar wil liever niet zo genoemd worden. Bij de oever ligt weer veel afval. Het echtpaar geeft aan dat het deze keer niet is neergegooid. Het is verzameld door jongeren die meededen aan een soort HALT-programma.
Het stel verteld ook dat Brunswick niet ver meer is, nog een mijl of 20 te gaan dus.
We hebben nog een rivier te overbruggen. De Turtle River ligt aan de noordzijde van Satilla Basin. Via hwy 303 is de kortste weg, maar die brug heeft geen vluchtstrook. Dat voelt niet prettig aan het begin van het spitsuur.
Dan maar iets omrijden via US 17 naar de Joseph B. Mercer Bridge. Dat is wel echt een brug. We fietsen op zeeniveau en gaan naar 65 meter hoogte over de rivier. Komen we na een dagje vlak fietsen langs Satilla Basin toch nog aan onze hoogtemeters.
Geef een reactie