Second breakfest

We worden vanmorgen wakker met een laatste rest onweersbui. Gisterenavond zijn we overhaast de tent ingedoken vanwege een heftig onweer. Gelukkig hebben we alles in de tent droog kunnen houden. Het is altijd wat lastig inpakken, met name een natte tent, maar we zijn rond half acht toch op pad.

We gaan verder over de highway 12 richting Kooskia, zo’n vijftien mijl naar het westen. De omgeving begint al snel te veranderen. De bergen worden minder hoog en het bos maakt plaats voor andere begroeiing. We komen aan het einde van het Clearwater National Forest. Voor het eerst sinds lange tijd zien we boerderijen en woningen langs de weg. Daarbij ook de bijbehorende machinerieën en trash op het bijbehorende gras. Sommige eigenaren leven zich uit in kunst.

Vijf mijl voor Kooskia komen we in het het reservaat van de Nez Perce indianen; niet dat we daar verder nu veel van merken, maar het wordt diverse malen aangegeven.

In Kooskia halen we eerst vers geld bij een drive-in geldautomaat en daarna nemen we ons second breakfest. De magen knorren inmiddels al weer. We laten ons de pancakes, eieren, bacon, hash brown potatoes en toast goed smaken. Na de diverse refills koffie zijn we klaar om de volgende uitdaging aan te gaan.

De pass naar White Bird Summit wacht op ons. Deze begint na Stiltes, is uiteindelijk zo’n 50 km lang en er moet zo’n 900 meter geklommen worden. Hij begint meteen pittig mag je wel zeggen. Zigzaggend hebben we een prachtig en rustig weggetje omhoog met geweldig uitzicht. Zowel het uitzicht als stijgingspercentage is adembenemend!

Het is al weer langere tijd geleden dat we alles uit de kast hebben moeten halen om boven te komen. Zo’n vijf kilometer lang stijgen we met 10 tot 15%. Achter ons verdwijnt de weg in de diepte.

Gelukkig wordt het daarna weer vlakker, hoewel we blijven stijgen. We rijden zo’n 20 kilometer verder over een hoogvlakte. Het is het zweten wel waard want het  is er prachtig.

We fietsen door uitgestrekte velden met granen en gras. Er zijn zelfs stukken met koolzaad. Wanneer we door hoog grasland rijden zien we hoe een hert wordt opgejaagd door twee coyotes. Het blijft bij opjagen; de coyotes moeten op zoek naar een andere maaltijd. Ook voor onze camera gaat het te snel; geen wild vandaag.

Op de hoogvlakte ligt Grangeville, onze eindbestemming van vandaag. Morgen komt het tweede deel van de pass; eerst nog een stuk over de hoogvlakte en aansluitend weer het nodige klimgebeuren. Grangeville is een plattelandsstad met zo’n 3100 inwoners. We kunnen daar weer de nodige mondvoorraad inslaan. We zoeken een motel, hebben snelle wifi nodig en een wasmachine. De wifi blijkt te traag om onze website weer actueel te maken. De wasmachine en -droger zijn geweldig; voor twee dollar alles weer schoon en droog. Ruiken we weer fris….

De wifi mag dan traag zijn, WhatsApp komt uiteindelijk wel door. Dawna houdt ons op de hoogte van het WK voetbal voor vrouwen. Het team van de USA heeft vandaag gewonnen en staat in de finale. Morgen NL-Zweden. Wij zitten droog, buiten komt het met bakken naar beneden. En morgen kunnen we beginnen met first breakfast in de lobby.