Skigebied

We zijn wat later dan anders wanneer we op pad gaan. We hebben vannacht geslapen in een B&B in Breckenridge. Vanaf 8 uur is het ontbijt en dat willen we niet missen. Fireside Inn, zo heet het B&B. De eigenaars zijn Engels. Ze hebben er een erg mooi hostel van weten te maken. Alles ademt een Britse sfeer en het is prima voor elkaar. Tot Johans vreugde is de WiFi supersnel en heeft hij gisteren het probleem met onze website weten op te lossen met behulp van een Windows computer in de B&B. En als bonus heeft de eigenaresse al onze kleding gewassen en gedroogd! Dan heb je goed begrepen waar fietsers blij van kunnen worden…

Het ontbijt is heerlijk en we zitten gezellig te praten met de andere gasten; een Amerikaans echtpaar en drie Zweden. De Zweden zijn aan het acclimatiseren en trainen voor de Leadville Trial Marathon zaterdag a.s. Wij moeten er niet aan denken om zo ver te moeten rennen op deze hoogte. Er zal worden gelopen op een hoogte tussen de 3000 en 4000 meter over onverharde paden!

Het is 9 uur geweest wanneer we eindelijk op pad gaan. Breckenridge is een fancy plaats en volop ingesteld op toeristen. Het ziet er leuk uit en voor ons ongekend netjes. Nergens oude wasmachines, koelkasten en andere troep te zien in de tuinen. Breckenridge was voorheen een mijnwerkersstadje en werd later een populaire wintersportplaats. Er wordt hard gewerkt aan nieuw accommodaties.

Het winterseizoen is hier lang, gisteren zijn pas de skigebieden gesloten.  Volgens de eigenares van het B&B zijn er slechts 28 vorstvrije dagen per jaar. Tegenwoordig is er voldoende om de toeristen ook zomers te lokken. Erg populair bij jongeren is het mountainbiken. Je ziet ze overal op (elektrische) mountainbikes.

Voor de ‘senioren’ zijn er veel wandelpaden. Goed bewegwijzerd allemaal en regelmatig voorzien van (keurige) openbare toiletten. Daar kunnen we in NL nog een voorbeeld aan nemen.

Blijkbaar is er ook dusdanig veel toeristenbelasting binnen gekomen dat er een prachtig fietspad is aangelegd tussen Breckenbridge en Silverthorne.

Dat is de richting waar wij naar toe moeten. Het is genieten op dit mooie pad, omgeven door de besneeuwde bergtoppen, naaldbomen en de snelstromende rivier. De natuur is laat. De wilgenkatjes beginnen te bloeien en struiken zijn nog niet in blad.

Na 35 kilometer fietspad moeten we weer verder op de vluchtstrook van de  highway 9 rijden richting Kremmling, onze eindbestemming van vandaag. Onderweg komen we welgeteld acht TransAm racers tegen. Deze zijn al twee dagen achter op de nummer 1. 

Het valt ons op dat er totaal geen ruchtbaarheid aan deze race wordt gegeven. Geen bord of spandoek langs de weg. We zien zelfs geen volgauto’s. Deze gasten rijden volledig onopvallend zich het schompes. Ze kijken blij verrast wanneer wij ze toejuichen en aanmoedigen. Wat een verschil met een etappe van de Tour de France!!

In Kremmling staan we tussen de grote motorhomes op een klein grasveldje. Daar ontmoeten we John en Josh, die ook hun fiets net hebben geparkeerd.

John komt uit Arizona, is met pensioen en een zeer ervaren langeafstandsfietser. Hij is begonnen aan de Great Divide mountainbiketocht. Josh komt uit North Carolina en is net afgestudeerd als fysiotherapeut. Voordat hij met zijn baan begint, wil hij de de TransAm gefietst hebben. Hij is een zogenaamde Eastbounder ofwel reist richting het oosten.

Nadat de zon onder is gegaan koelt het weer snel af. Het wordt vannacht weer net boven het vriespunt. Brrrrr……