Dubois is het startpunt van een nog niet bedwongen Big. Togwotee Pass staat op het programma. De pas is 2915 meter hoog en we hoeven maar 48 kilometer te klimmen voordat de pas is bereikt. Dat maakt het stijgingspercentage beperkt. We verblijven met vijf fietsers in de kerk en staan extra vroeg op. Zo hebben we de eerste uren wat minder last hebben van de matige tegenwind uit het westen. Cor en Liesbeth gaan dezelfde kant op als wij. Een Nieuw-Zeelandse fietster gaat naar Dubois en wacht juist wat langer tot de wind harder gaat waaien.

We zijn nog maar net het dorp uit of op een grote display worden we gewaarschuwd voor beren op de weg. Het advies is om ze niet te benaderen en in je voertuig te blijven…

Wij zien geen beren op de weg en fietsen gestaag door langs de Wind River, die steeds smaller wordt naarmate we de top van de pas bereiken. Eerst rijden we door het Shoshone National Forest. Bij de toegang tot het bos ontmoeten we Theo. Hij is Zuid-Afrikaan en rijdt de Great Divide Mountain Trail solo. Hij is gestart in het Canadese Calgary en gaat door tot de Mexicaanse grens. Zuid-Afrika kent geen lange afstandsroutes, zoals in Amerika. Dat is momenteel nog te gevaarlijk. Hij is een ervaren mountainbiker die al een aantal keren de Cape Epic heeft gereden. Toch heeft hij moeite om zijn gewicht op pijl te houden en vraagt ons om wat tips. Fastfood en cola is ons devies.

Het ene bos gaat over in het andere bos en we komen in Bridger Teton National Forest. Ook nu zien we, net als in Colorado, op de flanken van de bergen weer veel dode dennenbomen.

We merken dat we dichter bij de nationale parken komen. De weinige restauratieve voorzieningen langs de weg hebben de prijzen voor het eten flink opgeschroefd.

De wind is minder heftig dan verwacht, maar als we hoger komen wordt het wel kouder. Ondanks dat doen we nog geen extra kleding aan. We kunnen zo onze warmte goed kwijt. Langs de kant van de weg zien we resten sneeuw liggen. 

Nog steeds zijn er waarschuwingen voor overstromingen van de Wind River als gevolg van het vele smeltwater wat van de bergen af komt. Dat blijkt reuze mee te vallen, al staat het water wel hoog in de rivier.

Boven op de top is het een kale boel. Eigenlijk zijn er twee toppen. Een voor de Togwotee Pass en vijfhonderd meter verder de top voor de Continental Divide. Er zit een klein dalletje tussen, in hoogte verschillen ze maar twee meter.

Daarna mogen we afdalen richting het Teton gebergte. Eerst kleden we ons warm aan. De wind aan de andere kant van de berg is koud en veel heftiger dan tijdens de klim.

Ondanks een daling van 6 % halen we vaak nog geen eens de dertig kilometer per uur door de tegenwind. Het uitzicht tijdens de afdaling is adembenemend.

Eerst liggen er nog grote partijen sneeuw en in de verte zien we het Teton gebergte liggen. Majestueus steken deze gigantische bergen boven de horizon uit. Morgen hopen we ze van dichtbij te zien.

Aan het eind van de afdaling ligt de camping langs de Buffalo River. Grounddogs scharrelen al snel rond onze tassen om te kijken of er nog wat eetbaars is. Na de waarschuwingen op de weg krijgen we nieuwe waarschuwingen. We moeten vannacht onze spullen veilig opbergen in het toiletgebouw. De camping ligt in bear county en daar houden ze niet van risico’s.