Vannacht heeft het flink geregend en de wegen dampen. We zitten vrijwel direct op de route en na een kilometer of vijf zijn we de stad uit. We rijden de Gainesville to Hawthorne State Trail op. Deze trail volgen we 30 kilometer naar Hawthorne. Het is er heerlijk rustig rijden en de omgeving is erg mooi.

Veel bomen met Spanish moss, waterpartijen en ook heuvels. Eekhoorntjes springen op de weg en bijkans onder de wielen. Beetje domme beesten, we begrijpen waarom er helaas zo veel langs de autowegen liggen.

We hebben de nodige fotomomenten. Wanneer we aan het einde van een boardwalk een selfie staan te maken, komt Michael aangelopen.

Onderweg hebben we hem een aantal keren ingehaald en good morning geroepen. Hij komt ons nu even dag zeggen en is nieuwsgierig waar we vandaan komen etc. Hij is helemaal enthousiast. Zelf is hij in training voor de marathon; dat vinden wij dan weer cool. We hebben al gezien dat hij echt tempo loopt. We krijgen nog wat toeristische tips mee en gaan weer onze weg.

Vanaf Hawthorne moeten we zo’n 20 km langs een vrij drukke weg. Niet echt leuk, maar we blijken de wind mee te hebben. Heerlijk is dat, het gaat bijna vanzelf. De bandjes zoeven en heuvel opwaarts kan op het grote blad. 

In Melrose rijden we langs een sinaasappel ‘farm’, die hebben we nog niet gezien. We kopen er wat fruit en maken een praatje met de eigenaresse die (hoe kan het ook anders) opgegroeid is in de plaats Holland (Michigan).

We moeten nog een stukje verder over de shoulder en kunnen daarna bij Putnam Hall de Palatka – Lake Butler State Trail op rijden. Weer zo’n prachtig fietspad, in dit geval een voormalige spoorlijn. Weer is de omgeving prachtig, we kunnen lekker naast elkaar fietsen en hebben nog steeds meewind. Onderweg moeten we ineens stoppen. Het pad is afgesloten omdat deze onder water staat. Het lijkt ons wel mee te vallen. Hebben ook geen zin om terug te rijden. Na een eerdere ervaring met een ondergelopen weg ga ik op mijn slippers als verkenner de nattigheid in. Het moet kunnen zo is het oordeel. Voorzichtig rijden we door het water. De tassen raken het oppervlak maar zijn gelukkig waterdicht. 

Met opgefriste voeten rijden we weer door. Dertig km lang het hele pad voor ons zelf! Wanneer we nog zo’n 2 km trail te gaan hebben, stopt uit het niets het asfalt. Geen aankondiging of paadje naar de weg; gewoon struiken. Rare jongens die Amerikanen….

We rijden weer een stukje terug en vinden de highway die ons naar Palatka voert. Omdat daar geen campings zijn hebben we een hotel geboekt. Het Quality Inn Riverfront ligt inderdaad pal aan de rivier. Dankzij de meewind zijn we er al vroeg in de middag. Tijd over om lekker aan de rivier te zitten met een biertje en een bus Pringles. We hebben uitzicht op de brug waar we morgen overheen gaan fietsen. Wanneer we daar vanaf zijn wacht er weer een trail op ons.