Het is stukken warmer dan gisteren. De lange broek kan in de tas blijven. Onze route volgt de US 17. We zijn nog maar net onderweg of we doen onze eerste stop. We bezoeken de Hofwyl-Broadfield Plantation, gesticht in 1806. Eerst werd er rijst verbouwd op 7000 acres (= 2832 ha).

Toen de productie niet meer rendabel was ging men over op het houden van melkkoeien. De oude groepstal is nog intact. Mooi om te zien dat deze net als de moderne stallen aan de zijkant open is. In tegenstelling tot onze groepstal staan de  koeien met de kop naar de buitenkant gericht.

De tractor, een Farmall Cub, heeft het stuur mooi in de midden. Daardoor is de motor niet centraal geplaatst. Op het terrein staan prachtige oude eiken.

We nemen een kijkje bij de oude rijstvelden, maar die zijn volledig verwilderd en zijn nu een schuilplaats voor alligators.

Na het bezoek zijn de beentjes al wat stijf en kost het moeite om weer op gang te komen. Om niet de hele dag op de US 17 te rijden buigen we af naar hwy 99. Via de plaatsjes Ashantilly, Ridgeville, Carnigan, Meridian en Cressent komen we bij Eulonia weer op US 17.

We rijden langs de wetlands en door de bossen. Mooi die afwisseling.

Bij de bruggen over de riviertjes staat telkens een vermelding dat men op moet passen voor fietsers op de brug. Als we op weg rijden is die vermelding er nooit, terwijl de vluchtstrook op de brug veel breder is dan het richeltje op de weg. We proberen het te snappen, maar de logica ontgaat ons. 

Bij een kerstbomen boerderij houden we even een korte break. De verkoop begint vrijdag na Thanksgiving. De bomen zien er prachtig van vorm uit. De eigenaar komt net langs rijden en verteld dat de bomen vier keer per jaar worden getrimd. Prijs per boom: $ 10 per feet.

Bij South Newport zien we het kleinste kerkje van Amerika. Er zijn 12 zitplaatsen voor de bezoekers. Gelukkig staat er niet op het bord dat het de kerk de kleinste van de wereld is. In Drumheller, Canada hebben we jaren geleden een kerkje gezien met maar 8 zitplaatsen. Je kan niet altijd de ‘greatest’ zijn.

Als we naar de lucht kijken zien we donkere wolken boven ons samen trekken en we hebben nog 25 kilometer te gaan. Dan maar geen pauze en doorfietsen. We wijken niet meer af van de US 17 en zijn net op tijd onder dak, voordat het begint te regen.