Vaarwel Yellowstone

Ondanks de voorspellingen dat het net boven nul zal blijven vriest het opnieuw vannacht. Ons extra deken die we voor nood bij ons hebben is gisteren nat geregend, dus die kunnen we niet gebruiken. Ik slaap met mijn broek en jas aan en een buff op mijn hoofd. Kabouter Plop zou jaloers op me zijn. Zodra de receptie om 7 uur open is krijgen we warme koffie van Ellie. Zij stopte gisterenavond om 10 uur met werken en is nu al weer paraat. Zo vergeet ik snel de kou. We moeten nog twintig kilometer fietsen en dan zijn we Yellowstone uit. We volgen vanaf de camping de Madison River naar het westen. Deze rivier is een samenvoeging van de eerder genoemde Firehole River en de Gibbon River.

We pakken nog een pas aangelegd parallelweggetje mee langs de rivier. Even weg van het drukke verkeer op de West Entrance Road, waar het verkeer bumper aan bumper het park in stroomt. Een verademing om zonder ander verkeer van de rivier en de omgeving te genieten. We zien een Elk. Hij ons ook. En weg is het beest. De laatste bezienswaardigheid van het park is Two Ribons Trail.

Een knuppelpad voert ons door een heel jong bos. In 1988 heeft een bosbrand alles verwoest. De verbrande bomen zijn blijven staan of liggen er nog. Tussen deze verwoesting komen de jonge bomen weer omhoog. Behalve het knuppelpad lijkt er verder niets aan natuurbeheer te worden gedaan. De natuur mag het zelf opknappen.

Twee kilometer voordat we Yellowstone verlaten passeren we de grens van Wyoming naar Montana. Deze keer geen groot bord, maar een bescheiden aankondiging.

Altijd gedacht dat de grens van het park ook de grens van de staten zou zijn. Nu heeft Montana ook nog voordeel van het park. Dat blijkt wel als we even later in de plaats West Yellowstone aankomen. Je zou het ook een toeristenfuik kunnen noemen. Het is er drukker en duurder dan in Yellowstone. We duiken in het toeristengebeuren en bezoeken een kleine dierentuin Grizzly and Wolf Discovery Center.

We zien er enkele Grizzly beren en wat slapende wolven. Niet echt gezelschap voor bij de tent. Ook verblijven er enkele gehandicapte vogels. Alle dieren die hier verblijven zijn door ongelukken niet meer in staat om in het wild te leven.

Eerst is het plan om te overnachten in West Yellowstone. Het is ons te druk en te koud. We klimmen weer op de fiets en rijden verder Montana in. We fietsen ons liever warm dan koukleumen in de toeristenfuik. We volgen weer de Madison River. Deze komt uit in het stuwmeer Hebgen Lake. Hier heeft in 1959 een aardbeving plaatsgevonden. Een camping werd in tweëen gescheurd. Met als gevolg 28 doden en er ontstond spontaan achter het stuwmeer een tweede meer. Dit wordt toepasselijk Earthquake Lake genoemd. De dam van het stuwmeer is heel gebleven. We slapen vlak voor Earthquake Lake op een camping. Hopelijk herhaald de geschiedenis zich niet.