Fietsen voorbij de horizon

Veel fietsers

Koud aan de start mogen we direct gaan klimmen. Ennis Hill heet de bult volgens Strava. De eerste 9 kilometer mogen we 600 meter omhoog. Deze is weer geschikt om vast te leggen als Big. Nog voor we boven zijn komen we de Nederlander Rene tegen die van west naar oost rijdt.

En we worden ingehaald door Jenny die een tour doet van de zuidgrens naar de noordgrens. We praten even met elkaar en dan versnelt ze weer. Ze heeft nog 50 mijl te gaan. Zij zegt dat er nog meer rijders komen. Tijdens de klim zien we nog een Amerikaan met een aanhangwagentje, maar we hebben geen zin om voor elke rijder te stoppen.

Op de top van Ennis Hill is Bob de volgende die langs komt. Een 71 jarige veteraan. Hij heeft geen bagage bij zich. Dat wordt door zijn vrouw meegenomen die hem de hele tijd in de auto volgt. We dalen af naar twee folkloristische dorpjes: Virginia City en Nevada City.

Beide lijken op open luchtmusea uit de tijd van de goudkoorts. Prachtige oude wild westgebouwen, met zelfs een koets die rondrijdt.

De rest van de tocht is tot Twin Bridges vals plat naar beneden en daarna, als we afgeslagen zijn naar het zuiden vals plat omhoog naar Dillon. We rijden weer door de vallei en zien veel landbouw activiteiten. Ondanks de dreigende regenbuien staan er veel besproeiinginstallaties aan.

Bij Sheridan staat Jenny langs de kant. Het begint net te regenen en zij roept ons onder het afdak van een aanhangwagen. Het blijkt een wagen te zijn van Pacific Atlantic Cycling Tours. Zij organiseren een fietstocht van de Mexicaanse grens via de Rocky Mountains naar de Canadese grens. De groep bestaat uit 15 wielrenners en wordt begeleid door drie volgauto’s met heel veel reserve materiaal en een fouragewagen. Deze stopt om de 50 kilometer om de renners van eten te voorzien. Wij mogen schuilen onder het afdak en mee-eten. Een voor een druppelen de renners binnen. De groep rijdt gemiddeld 260 kilometer per dag en ze doen twaalf dagen over de hele tocht. Het scheelt natuurlijk wel dat alles is georganiseerd, zoals overnachten, voeding en bagage. Maar naast de kilometers doen ze ook nog eens 2500 hoogtemeters per dag. Enige training vooraf is wel nodig. Als ze de rit volbrengen mogen ze met Race Across AMerica (RAAM) meedoen.

Voordat we afbuigen naar Dillon komen we door Twin Bridges. Een klein dorp met een unieke rustplaats voor langeafstandsfietsers. Bij de rest area voor automobilisten staat een speciaal gebouwtje voor fietsers die willen overnachten. De deur is niet op slot. Er is een douche, toilet en een keukentje. Binnen staan wat banken en er kan worden geslapen op de grond. Wat wil een fietser nog meer?

We rijden door de Beaverhead Valley en jawel, we zien uiteindelijk Beaverhead ook liggen. Geen idee wie het heeft bedacht maar wij herkennen het beest er niet in.

Ondertussen trappen we flink door want de regen komt steeds dichter bij. Vlak voor Dillon spreken we een Ier en Engelsman (eastbounders) die zo nat zijn geregend, dat zij hun kleren in Dillon in de plaatselijke laundry hebben gedroogd. De Ier maakt bij de kennismaking zo een hachelijke oversteek dat hij bijna wordt aangereden door een aanstormende vrachtwagen. Fietsers op de weg zijn leuk in Amerika, maar het moeten er niet teveel worden.

1 reactie

  1. Hanneke

    Wat maken jullie prachtige foto’s ! En wat een belevenissen zeg woh!

Laat een antwoord achter aan Hanneke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Trap voor trap

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑