Wild kamperen is niet anders dan gewoon kamperen. De weersomstandigheden worden er niet anders van. We zijn in Louisiana en het is klam en warm. Daarbij komt vanochtend een hardnekkige mist waardoor we niet eerder dan half elf kunnen vertrekken. Tent en kleding gaan allemaal vochtig de tassen in. We zitten nog geen kwartier op de fiets of het zweet stroomt al van mijn rug af.Het belooft een mooie tocht te worden langs de rivieren in de Mississippi Delta. Eerst rijden we over een hoge smalle brug over de Atchafalaya River en daarna rijden we langs de rivier.

Probleem is een gigantische dijk die tussen ons en de rivier ligt. Als we de dijk op klimmen zien we een uiterwaard die begroeid is met bos. Van de rivier zien we niks. Toen we over de brug fietsten is dat achteraf het enige moment geweest dat we de brede rivier hebben gezien. En foto’s maken zat er op dat moment niet in. 

We buigen af van de rivier en rijden door het boerenlandschap met heel veel suikerriet plantages. Het oogstseizoen is in volle gang. Vrachtwagens rijden af en aan. Het restant van de oogst wordt platgebrand. Als we er langs rijden ruikt het naar aangebrande caramel.

Het blijft ook opvallend dat de oude troep en vervallen gebouwen niet wordt opgeruimd. We hebben weer een paar bijzondere exemplaren gespot.

Vanaf Batchelor rijden we langs de Raccourci Old River, net als de Atchefalaya een zijtak van de Mississippi. Ook hier weer een dikke dijk die het uitzicht belemmert. Gelukkig is er een pad over de dijk die naar het restaurant Old River Landing gaat.

We hebben wel zin in lunch. Zoals ons wel vaker overkomt is deze tent gesloten. Niet alleen op dinsdag, maar ook op maandag en woensdag. We eten ons eigen broodje maar op onder het overkapte terras. Hebben we gelukkig nog schaduw en een prachtig uitzicht over de machtige rivier.

Volgens een visser staat het water laag. Voor hoog water hebben de bewoners maatregelen genomen door hun woning op palen te zetten.

Als we  hwy LA1 naar New Roads nemen rijden we ineens boven op de dijk. Het is een soort Afsluitdijk voor de Morganza Floodway. Een gigantisch waterbekken voor de opvang van hoog water. Hebben we eindelijk uitzicht, hebben we het probleem van het verkeer. De vluchtstrook is zo smal, dat de vrachtauto’s met suikerriet vlak langs ons scheren. Niet echt aangenaam. We zien onder aan de dijk een landbouwweggetje liggen. We hobbelen de dijk af, nu kunnen we rustig fietsen.

We zijn bijna aan het eind van het pad als we een blok hout op de weg zien liggen. Is het wel een blok hout? Nee het beweegt en heeft pootjes. Gelukkig kunnen we op tijd stoppen. Wat een verrassing.

We hebben in Chicot State Park twee dagen gezocht naar onze vriend de alligator en nu ligt hij op ons te wachten. We geven hem de tijd om weg te wandelen. Dit is geen lieverdje waar we even langs fietsen. Als we eind van de middag in New Roads aankomen koken we bijna. Kamperen is leuk, maar na drie dagen in de tent is het weer tijd voor een hotel met een fatsoenlijke douche.