Het is een wat spannende dag. Kunnen we de Pearl Bridge oversteken of niet? De brug is vier jaar geleden gesloten en als we er niet langs kunnen moeten we 188 km omrijden. Daar nog even niet aan denken, eerst NOLA maar een uit zien te komen. Dat gaat op zondagochtend heel voorspoedig. We passeren een Nasa fabriek.

We trappen lekker door en rijden via hwy 47 richting de Intracostal Waterway. Daar moeten we een brug over. In de routebeschrijving staat dat we dat niet in de spits moeten doen, omdat er op de brug van bijna 2 km lengte geen vluchtstrook is. De kans om tegen de vangrail plat gedrukt te worden is dan wat groter. Wij doen er dus goed aan om op zondagochtend de brug over te steken. Net als in Nederland echter doen wegwerkers in de VS hun werk ook graag in het weekend. De brug blijkt afgesloten, deze wordt opnieuw geasfalteerd.

We proberen nog om iemand te vinden die toeschietelijk is om ons er over te laten, maar de brug is echt dicht. We keren weer om en mogen om Bayou Bienvenue heen rijden, terug naar de stad. Voor het eerst hebben we heerlijk de wind mee. Dat dan weer wel. Via een industrieterrein bereiken we hwy 90.

We draaien deze letterlijk op door een oprit van 450 graden met 5 % stijging. Eindelijk zijn we over de Intercostal Waterway. Om van al het drukke verkeer af te zijn slaan we af naar een parallelweg, Almonastar Avenue. Een echte achterafweg. Het lijkt wel of criminelen hun afval hier dumpen.

Langs de kant van de weg liggen ladingen autobanden, matrassen en een paar autowrakken. We hebben dan 30 km omgefietst en komen weer op hwy 90 die we de rest van de dag blijven volgen. Deze loopt door het Bayou Sauvage National Wildlife Refuge. Afgezien van de rotzooi langs de weg een prachtig natuurgebied. We zien weer drie alligators, een is verwerkt tot roadkill. De andere twee zijn springlevend en bevinden zich naast de kant van de weg of in het slootje dat naast de weg ligt. Daar ga ik niet rustiger van fietsen.

Ook spot ik de eerste pelikaan, mijn geliefde vogel. Aan de rand van Lake Saint Catherine zien we veel huizen op palen. Er zijn er een aantal in aanbouw. Prachtige vakantiehuizen met een lange steiger naar het meer.

Overstromingen komen hier nog al eens voor. Ook vanavond krijgen we op de weerapp een waarschuwing voor 1 – 2 feet hoog water op vlak land vanwege hoge golven. Hwy 90 wordt steeds smaller en slechter. Er is bijna geen verkeer. Dat komt omdat de brug op hwy 47 is afgesloten, maar ook omdat de brug over de Pearl River geblokkeerd is. En daar gaat onze hwy 90 over.

De brug is verroest en echt te slecht voor auto’s. Vier jaar geleden afgesloten en er is niets meer aan gedaan. Het is een klap voor de lokale economie, zoals de swamp-tours. De blokkade is tot onze opluchting niet te erg.

Als we de bagage van de fiets af halen kunnen we er langs. Dat scheelt dus 188 km omrijden. Met deze actie belanden we in de staat Missisippi.

We komen aan in Pearlington en vinden een RV camping die eigenlijk niet aan tenten doet, maar voor fietsers wel een plekje heeft. Hoeven we niet nog eens om te rijden. Hij heeft ook nog eten voor ons. Voor eerst in mijn leven eet ik alligatorballen.