
We wijken wat van de route af omdat de camping in Carmine te ver van de Southern Tier af ligt. We nemen vanaf het dorp de hwy 290 richting Burton. Het is een vierbaans snelweg met een brede vluchtstrook. De auto’s denderen met 120 km/u langs ons. Toch voelt dat veiliger dan een tweebaans weg met 20 cm asfalt buiten de witte lijnen, waar we gisteren op reden.

In Burton is een historische ginfabriek. De gin wordt geproduceerd van katoen. We houden er ook onze eerste pauze. Een fietser komt vanaf de andere kant langs ons terras. Het is Chase, een jongeman die zijn baan heeft opgezegd en nu de Southern Tier fietst. Hij rijdt grote afstanden, bijna altijd meer dan 100 km per dag. Hij reist van de oostkust naar de westkust, een zogenaamde westbounder.

Hij is vanaf Florida pas 20 dagen onderweg, samen met zijn hond. Als het kan loopt de hond naast hem mee, altijd aangelijnd. En anders gaat hij in de aanhangwagen achter zijn fiets. Wij zijn de eerste fietsers die hij tegen komt op zijn route. Dat zullen er niet veel meer worden, want wij hebben er tijdens onze autotocht ook weinig gezien. We zitten een tijd te kletsen, dat is ook wel eens leuk.

Daarna nemen we afscheid en vervolgen via de Texas Independance Trail onze weg door het boerenland van Texas, of moet ik ranchesland zeggen.

De hele route zien we om de mijl lange opritten naar gigantische woningen. Stallen en schuren zien we niet, die staan waarschijnlijk verder op in het land. Elke ranch is omgeven door hekken, zodat het vee niet kan ontsnappen.

Voor de toeristen zijn er soms nog wat nostalgische woningen, zodat we gelukkig nog wat afwisseling hebben.

We eindigen in Navasota, eindelijk weer een plaats met voorzieningen en een leuk centrum. Na drie dagen in de tent nemen we maar weer eens een hotel. Deze keer krijgen we fietsers korting.

Geef een reactie