We hebben nog een beklimming af te ronden van de White Bird Hill. Na de heftige beklimming van gisteren valt het laatste deel naar de top erg mee. Vanuit Grangeville rijden we de nieuwe highway 95 op. Kort daarop slaan we af naar de Old White Bird Hill Road.

De klim is ongeveer 14 kilometer en gaat lekker. Het is hier rustig, we zien maar twee auto’s en twee wandelaars. De weg loopt door het bos en er is bijna geen wind. Op de top zien we verrassend een manege en de wind trekt aan.

We hebben net de daling ingezet of we gaan al weer in de remmen. We zijn het bos uit en hebben een uniek uitzicht over de vallei richting het plaatsje White Bird.

Het dreigt te gaan regenen, de wind wordt stormachtig en we trekken extra kleding aan tegen de koude. Kort daarop komt de weg uit op de nieuwe highway 95. Deze is net geasfalteerd en de afdaling, op zo een wonderbaarlijk goed wegdek, waarop zelfs de lijnen nog niet zijn getrokken, is heerlijk.

Door de wind hebben we moeite om de fiets in bedwang te houden en letten we even niet goed op. We missen een afslag en schieten anderhalve kilometer door. We overwegen nog om dan maar door te rijden. We hebben echter gehoord van eastbounders dat de andere afdaling ‘thrilling’ is. Dat betekent weer terug klimmen, tegen de wind in. We bereiken de afslag naar Old 95 en beginnen aan de prachtigste afdaling die ik ooit heb gezien.

Boven op de berg zien we de weg zigzaggend naar beneden gaan. Er zijn tien haarspeldbochten achter elkaar, met lange rechte stukken er tussen. Het lijkt wel een ouderwetse knikkerbaan.

Er zijn geen relingen langs de weg en een stuurfoutje betekent dat je minstens honderd meter naar beneden het ravijn in gaat. De bergen zijn kaal, hooguit begroeid met wat dor gras en kleine struikjes.

We dalen af naar een vallei die ons doet belanden in het plaatsje White Bird. Hoog boven ons loopt de nieuwe highway 95. Vanaf White Bird volgen we de Salmon River. Een brede rivier waar veel op wordt geraft.

Wanneer we vlak voor Riggins de rivier oversteken is er een verrassing. Ondanks dat we verder naar het westen zijn getrokken komen we toch weer in Mountain Time Zone.

Hoe het precies zit met de tijdzones is ons niet duidelijk. De dag duurt in ieder geval een uur korter. Voorbij Riggins volgen we de Little Salmon River. Inderdaad veel smaller dan zijn grote broer.

Door de tijdsverandering wordt het nu wel laat donker. Dat komt slecht uit. Morgen is het  nationale feestdag en we willen dan nog wel genieten van het vuurwerk. Waar we dan ook mogen zijn.