Wind en water

We hebben hier geen Piet Paulusma, maar moeten ons behelpen met www.weather.com. De regen die in eerste instantie voorspeld is in de ochtend gaat niet door. Pas tegen vier uur vanmiddag is er dreiging van onweer. Om zeven uur fietsen we Pittsburg uit. We weten daarbij een stukje van de route af te snijden. Dit scheelt met name een aantal kilometers tegen de wind in fietsen. Er moet vandaag weer zo’n 100 km worden afgelegd.

Want waaien dat kan het in Kansas. Het is al een aantal malen gnuivend vermeld door enkele ’Kansasianen’. En tevens waait de wind zeer zelden uit het oosten, dus is de kans op meewind nihil en de kans op tegenwind groot. Maar wij Hollanders hebben de wind zo’n beetje uitgevonden en al snel wanen wij ons back in the Netherlands. Er staat windkracht 5 uit het zuiden en heel erg weinig beschutting van de oneindige weilanden.

Landelijk is het hier zeker. Grote boerderijen en bedrijven van landbouwmachines passeren we. Veel scharrelkoeien die echt de ruimte hebben. Hele families grazen in het rond en ze zijn allemaal nieuwsgierig. Fietsers komen niet dagelijks voorbij.

Wat we missen zijn windmolens. Als die nou ergens goed tot hun recht zouden komen is het wel in Kansas. Een beetje groene stroom kan zeker geen kwaad in dit elektriciteit slurpende land.

Ondanks de harde zijwind schieten we toch lekker op, gemiddeld 19 km/uur trappen we weg. Twee maal is het feest ofwel een aantal ‘blokken’ met de wind in de rug; we blazen dan over de weg. Op ons kaartje staan de wegen in ‘vierkantjes’ ingetekend. Ieder vierkantje is 1 mijl bij 1 mijl. De meesten zijn gravelwegen en zo om de 6 mijl loopt er een geasfalteerde weg.

We stoppen rond het middaguur bij een bosje bomen langs de kant van de weg.   Er zijn verder geen huizen in de buurt. Het blijkt een heuse picknickplaats te zijn kompleet met picknicktafel, kampvuurplaats, BBQ, Dixie toilet en waterkraan. 

Verbaasd over dit mooie plekje gaan we onze boterhammen smeren.

We zijn nog niet aan het eten of er stopt een auto met aanhanger waar een grasmaaier op staat. De man die uitstapt groet ons vriendelijk. Hij blijkt de eigenaar van deze mooie picknickplaats en komt juist uit Kansas City rijden, waar hij woont (200 km verderop). Hij gaat de plaats kampeerklaar maken, want er staat een meeting met zijn familie gepland. De man blijkt piloot te zijn bij American Airlines en heeft zijn roots in deze omgeving. Samen met zijn neven, die nog wel hier wonen, gaat hij op jacht. Daarna wordt het wild op de BBQ gelegd en opgegeten onder het genot van bier of gedistilleerd. Er komt een grote trailer (caravan) te staan. Wordt een gezellige boel zo begrijpen wij.

De man is erg geïnteresseerd in onze tocht, vindt alles amazing. Al met al loopt de lunch nogal uit en zitten we gezellig te kletsen. Denk je dat je van alles en nog wat verlaten bent…

Daarna moeten we nog 50 km over een kaarsrechte weg richting het westen met de wind van opzij. De lucht wordt langzaam aan donkerder maar we houden het droog. 

Onderweg hebben we al veel water gezien. Hele stukken weiland staan nog onder water en naast het wegdek is het soppen. We horen dat het een ongekend natte mei-maand is geweest. Als we Chanute naderen, onze eindbestemming van vandaag, zien we de gevolgen van de zware regenval van gisteren. Huizen en auto’s staan in het water en hele stukken land zijn ondergelopen. Je ziet wegen eindigen in het water. Indrukwekkend om te zien.

Vanavond en vannacht worden flinke onweersbuien verwacht. We slapen daarom in een motel. 

We hebben via Strava contact met Mark en Corey. Zij zijn een dag ‘verder’. Eureka, waar we morgen naar toe gaan, is wel te bereiken. Helaas is het city park, waar we willen kamperen, helemaal onder gelopen. Gelukkig is er daar ook een motel.